Tehlikeli Aşkım【Tamamlandı】

8. Bölüm: Mafya Lideri ~ 🔫😎🤦🏼‍♀️

🎧NP: The World We Made ~Ruelle

"Kim olduğumun bu çok kadar önemi olduğunu bilmiyordum." diye cevap verdi şaşırmışçasına.

Benimle dalga falan mı geçiyordu?

Neden sadece soruma cevap vermiyorsun donuk surat! Lafı dolandırıp durmasana be adam!

Ben içimden ya sabır çekerken, "Pekala, öfkelenme. Beni korkutuyorsun!" diyerek başını ürpermişçesine salladı.

Benimle dalga geçtiğini resmen tescillemişti. Ve ben... Onu dövememek için kendimi zor tutuyordum... O kahretsin ki çok sinir bozucuydu.

"Saçmalamayı kesip soruma cevap verecek misin?" diye sordum öfkeyle.

"Elbette ama..." diye duraksadı.

"Ama?"

"Ama hangi beni bilmek istiyorsun bilmiyorum."

Ne o yoksa kişilik bölünmesi falan mı yaşıyorsun donuk surat?

Yabancının söylediklerini düşünürken ıslak sargılı elimi alnıma dayamış dertli dertli iç çekiyordum. Umutsuzluğa kapılmıştım. Onun hakkında yaptığım onca varsayımların arasına kafadan sakat olabileceği ihtimalini eklememiştim. Kahretsindi.

Elleri direksiyonda gözleri bendeydi. Keyifle gülmeye başladı. Komik olan neydi bilmiyordum ama en azından birimiz bu sıkıcı araba yolculuğunda oldukça eğleniyor gibi görünüyordu.

"Kişilik bölünmesi falan yaşamıyorum, endişe etme." dedi.

Şimdi de düşüncelerimi mi okuyorsun?

Kahkahalarla gülmeye devam ederken birkaç şey daha söylemeye başladı.

"Düşüncelerini okumam için bir büyücü veya medyum olmama gerek yok. Yüz ifaden yeterince şey söylüyor."

"Ah, tabi... Senin gibi bir donuk surat olmadığım için bağışla beni. Aksi taktirde düşüncelerimden taviz vermezdim." diye Türkçe mırıldandım.

"Türkçe öğrensem iyi olacak."

Kaşlarımı çatıp çıkıştım, "Daha fazla saçmalamayı bırakıp bana kim olduğunu söyleyecek misin artık?"

"Kim olmamı istersin?" diye sordu pat diye.

"Hassiktir! Başladı yine donuk suratlı herif!"

"Sanırım bana Türkçe küfrediyorsun."

Tatlı tatlı, yapmacık bir şekilde sırıtarak, "Hayır, önce ismini öğrenmekle başlayalım dedim."

Başını önüne çevirdi. Artık gözlerini yoldan ayırmıyordu. Saniyeler önceki alaycı ve flörtöz halinden eser kalmamıştı. Bu halinin beni gerdiğini hissettim. İsmini sormamla ciddileşmeye başlamışa benziyordu. Her nasılsa onun bu hali pek de iyiye işaret değilmiş gibime geliyordu. Korkmalı mıydım?

"Sezar."

"Ha?"

Karanlık, soğuk ve sert sesi beni düşüncelerimden çekip çıkarsa da şaşkınlıktan ne cevap vereceğimi bilemememiştim. Sanki duymamam gereken bir şeyi işitmiş gibi hissediyordum.

"Genelde ismimi duyanlar uzun yaşamazlar Derin."

Söylediği şey dehşete düşmeme yetip artmıştı. Alnımdan akan soğuk terleri ilk defa orada hissediyordum, hayatımda böylesine yoğun bir korkuyu ilk defa yaşıyordum. Bana neler olduğunu çözemiyordum, sakinleşemiyordum. Korkacak değil korkulacak bir kızdım ben. Kendime gelmeliydim. Hemen şimdi.