Geçmişinden kaçmaya çalışan dünyaca ünlü efsanevi boksör Derin, İtalya'nın meşhur mafya lideriyle karşılaşırsa ne mi olur?
***
Bir adım daha yaklaştı ve eliyle telefonuma uzanıp aramayı kapattı. Sol elinin üzerinde küçük bir haç dövmesi, parmakların...
Sezar'a kızgınsınız biliyorum, o şimdi bir üzümlü kek değil bir salata onu da biliyorum. Umarım bu bölüm affettirebilir size kendini 🐱. »»Bol bol yorum yaparsanız çok sevinirim! Keyifli okumalar aşklarım ❤️!
🎧NP: Make You Mine -Madison Beer
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🤍
Sezar, şu anda yaslanıyor olduğum kapıyı yüzüme kapatıp gittiğinden beri saatler geçmişti. Burada, kılım kıpırdamadan, sadece karşımdaki altın işlemeli duvara bakıyordum. Ne düşündüğümü, neden öylece duruyor olduğumu dahi bilmiyordum. Ruhumu hissetmiyordum sanki. Kendimden korkmaya başlamıştım, bu kadar sessizlik iyi değildi. Bu kadar sessiz olamazdım ki ben. Ne olmuştu bana? Alt tarafı bana karşı hissettiği şeyin sevgi değil de arzu olduğunu söylediyse. Aşkından aklımı kaybedebileceğim adam...
Kahretsin ki biliyordum, gözlerimin içine baktığında beni sevdiğini görebiliyordum ama o bunun farkında olmayacak kadar aptalın tekiydi. Bir ders vermeliydim ona.
Aniden kalkıp öfkeyle aynaya yumruğumu geçirmemle cam parçacıkları etrafa saçıldı. Fırça tuttuğum elimin kanlar içinde olması ilk defa umrumda değildi. Delirmişçesine çığlık atıyordum. Yine de ağlayamıyordum. Sakinleşmiyordum. Hayatım umrumda değildi, kendimi kaybolmuş hissediyordum. Sezar'ın bana söylediği şeyden sonra...
Çok geçmeden hızımı alamayıp masanın üzerindeki parfüm şişelerini ve makyaj malzemelerini yere fırlattım.
Yerdeki kırık cam parçacıklarına umursamadan yalın ayaklarımla basarak yatağımın üstüne oturdum. Etraf kan ve cam kırıkları içindeydi. Yine de acı hissetmiyordum. Kalbim ağrıyordu sadece. Ne kadar hızlı soluklanırsam soluklanayım yeterince nefes alamıyordum sanki.
Hissettiğim şeyin tek taraflı bir sevgiden ibaret oması mümkün değildi. Ellerimi alnıma götürüp düşünmeye başladım. Buradan gitmeliydim, bir ders vermeliydim ona. Ama nasıldı?
Komodinin çekmecesini açıp Carlo'nun geçen gün onu aramam için verdiği kartvizitini çıkardım. Elimde tuttuğum bu kağıt parçası, buradan gitmemin tek yoluymuş gibi duruyordu. Eşofmanımın cebinden telefonumu çıkarıp hiç düşünmeden Carlo'nun numarasını çevirdim.
"Alo." diye cevap verdi çaldırır çaldırmaz.
"A-alo... Carlo, ben Derin. Tanıdın mı?"
"Senin gibi güzel bir kadını tanımamamın imkanı yok... Yoksa menajerlik için mi aramış-"
Sözünü keserek zor da olsa anlatmaya başladım. "Ha-hayır... Senden bir iyilik istemek için aradım."
