Geçmişinden kaçmaya çalışan dünyaca ünlü efsanevi boksör Derin, İtalya'nın meşhur mafya lideriyle karşılaşırsa ne mi olur?
***
Bir adım daha yaklaştı ve eliyle telefonuma uzanıp aramayı kapattı. Sol elinin üzerinde küçük bir haç dövmesi, parmakların...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🤍
Evet, yine burada, onun bu devasa malikanesindeydim... Ne kadar çok kaçmak istersem o kadar çok yakınlaşıyordum ona. Evrenin kanunları istediğim gibi işlemiyordu.
Olaylı bir gecenin ardından sabaha karşı dönebilmiştik malikaneye. Saat sabahın körünün kaçıydı bilmiyordum. Salondaki deri kanepeye öylece bıraktım kendimi. Mobilyalar en son modellerdendi. Malikane sanki bir tasarımcının özel tasarımıymış gibi duruyordu. Duvarlar beyaz ayışığı renginde, mobilyalarsa deri ve ahşaptandı. İç dekor bir mafya babasının böylesine şık bir zevkinin olmasını beklemeyeceğiniz türdendi.
Sezar salonun ortasında bana dönük bir şekilde ayakta duruyordu. Onun yüzünü görmektense televizyon izlemeyi tercih ederdim çünkü babamla telefonda konuşurken Sezar'ın bir basın açıklaması yaparak gazetecilere menajerimle yani onunla birlikte yaşadığımı duyurduğunu öğrenmiştim.
Artık babam dahil herkes onunla birlikte olduğumu düşünüyordu. Bu defa hiçbir kaçış planı beni bu durumdan kurtaramazdı. Öfkeden çılgına dönmek üzereydim. Gıcıklığına kendi evimmiş gibi ayaklarımı dümdüz uzatıp bir elimle sehpanın üzerindeki kumandaya uzandım ve bir film açtım.
"Çekilir misin önümden hiçbir şey göremiyorum!" diye çıkıştım ona.
Cevap vermeden diğer kanepeye geçip oturdu. Onun yüzüne bakmak istemesem de lanet kalbime söz geçiremiyordum. Arada bir hızlıca ona baktığımda hala beni izliyordu.
Ne geceydi ama! Şampiyon olmuştum, beni ömpüştü, tartışmıştık ve kaza yapmanın eşiğinden dönmüştük... Bir anlığına istemsizce gülümsedim. Hayatıma girdiğinden beri yalnız hissetmiyordum. Yine de bu onun tehlikeli olduğu gerçeğini değiştirmezdi.
"Özür dilerim, senden habersiz basın açıklaması yapmamalıydım." dedi bir anda süt dökmüş kedi gibi. Açıkçası ondan bu özrü beklemiyordum. Çünkü hep otoriterdi ve kafasının dikine gidiyordu ama hayatımdaki diğer her şey gibi o da öngörülemezdi.
Yüzümü ekrandan çevirmeden ona cevap verdim. "Ama yaptın Sezar."
"Affet beni Derin, lütfen. Yapmak zorundaydım." dedi yalvarırcasına.
"Dalga mı geçiyorsun Sezar?! Senin yüzünden babam ve tüm dünya birlikte yaşadığımızı sanıyor. Mutlu musun? Artık taşınmak zorunda değilim." diyerek elimi alnıma götürdüm.
"Neden yaptığımı sormayacak mısın?" diye sordu sanki gereği varmış gibi.
"Hayır sormayacağım." diye cevap verdim hala yüzüne bakmadan.
