නෑ.. නෑ.. ඔය cupboard එක ඇතුලට ගෙනියන්නකෝ...
පුටු ටික දැනට එලියෙන් තියෙන්න.
පුතා... ඔයාගේ මේසේ කොහෙන්ද තියන්න ඕනේ කියලා පෙන්නන්නකෝ මේ මාමලාට.
ආ.. ඉන්න පොඩ්ඩක් ... sofa එක සාලෙන්ම තියමු.
උදේ පාන්දර මගෙ සැප නින්දට බාධා වුනේ අල්ලපු ගෙවල් පැත්තෙන් ආපු සද්ද බද්ද නිසා .
අයියෝ... මොන හුත්** ද යකෝ කෑ ගහන්නේ. නිදා ගන්නත් නෑ රෙද්ද..
මන් බැන බැන කාමරෙන් එලියට ආවා කවුද මේ කෑ ගහන එවුන් කියලා බලාගන්න.
මන් සාලෙට එද්දි අක්කා මල්ලීගේ පොත් වලට කවර දානවා.
කවුද අක්කේ මේ කෑ ගහන්නේ ?
මන් එහා වත්තට එබි එබී අක්කාගෙන් ඇහුවා.
අල්ලපු ගෙදරට අලුතින් කට්ටියක් ඇවිල්ලා.
අක්කා කිව්වා.
මේ ගොල්ලෝ කොච්චර කල් ඉදීද දන්නේ නෑ..
මන් කිව්වේ හිනා වෙවී.
මේ.. මේ.. මල්ලී..කලින් පාර මනුස්සයොත් ගෙදරින් ගියේ ඔයාලගේ වැඩ හින්දා. මේ මනුස්සයන්ටනම් පාඩුවේ ඉන්න දෙන්න. දුර ඈත පලාතක ඉදන් ඇවිල්ලා තියෙන්නෙ.
Yes. ඒ කතාව ඇත්ත.
කලින් පාර ඔය ගෙදර හිටියේ පොඩි ඇච්චෙකුයි එයාගේ අම්මායි තාත්තායි. මායි අපේ මල්ලීයී මගේ අපාය සහයක මිතුරා සෙහසුයි අපි පොඩි එකාව බය කරා ඔය ගෙදර හොල්මන් තියෙනවා කියලා. දවසක් රෑක සුදු රෙදි පොරවන් ගිහින් පොඩි එකාගේ කාමරේ ජනේලට තට්ටු කරලා ඌව හොදටම බය කරා.ඇත්තටම එයාලා ගෙදරින් යයි කියලා හිතුවේ නෑ. ඒත් ඊලග සතියෙම ගෙදරම අය බඩු මලු බැදගෙන ගෙදරින් ගියේ අපිටත් පරිස්සමින් ඉන්න ඒ ගෙදර හොල්මන් තියෙනවා කියලා කියාගෙනම.
මන් එහා වත්ත පැත්තට එබිලා බැලුවා. කව්රුවත් පේන්නනම් නෑ. බඩු ගොඩ ගහලා තියෙනවානම් පේනවා.
පොඩි ලමයි කව්රුත් නැද්ද අක්කේ..
මන් අක්කාගෙන් ඇහුවා.
ඉන්නවා මන් හිතන්නේ..
අක්කා එහෙම කියලා මන් දිහාට හැරුනා.
මේ ලොකු මල්ලී.. ඔයාගෙත් පොත් වලට කවර දාන්න ඕනේනම් කඩේට ගිහින් ඉටිකොල අරගෙන එනවා. ඉටිකොල ඉවරයි.
YOU ARE READING
My Dearest Neighbour
Teen Fictionමන් තනි වුන මනුස්සයෙක් . ජීවිතේ මගේ දේවල් කියන්න, මගේ දේවල් අහන් ඉන්න කෙනෙක් නැතුව ගෙවපු තනිවුන ජීවිතයක් තිබුන කෙනෙක් . ඒත් ඒ ජීවිතේට ආසා කරන ගමන්, හිත යටින් අනේ මටත් මාව අහන් ඉන්න කෙනෙක් හිටියානම් කියලා හිතපු කෙනෙක්. දෛවෝපගතවද , වෙන මොනයම් හෝ කර්ම...
