İhanet ve İntikam

"Seninleyim" 2.1

Ufak bir bilgi:
2.1 --> 2. Kitap 1. Bölüm
2.2 --> 2. Kitap 2. Bölüm
2.3 --> 2. Kitap 3. Bölüm diye devam ediyor

İyi okumalar dilerimm 💗 (oy verirseniz çok sevinirim)

Melisa'nın anlatımıyla...

"Hayır, razı değilim!"

Şu an bir çok kişi hayatındaki en şaşırtıcı ve en beklenmedik anlarından birini yaşıyordu, buna ben de dahildim. Betül'ün konuşması üzerine hakimin bile ağzı açık kalmıştı. Annesinin ve babasının gözleri dolmuştu.
Hakim tokmağı sertçe vurdu ve avukatlar ayağa kalktı. "Karar verilmiştir! Betül Aydoğan ailesi ile kalacak, Melisa Eser'e ise uzaklaştırma kararı verilmeyecek" dediğinde rahat bir nefes verdim ama göz yaşlarıma engel olamıyordum.

Betül benim olduğum tarafa döndü ve "Abla!" diyerek bana sarıldı. Şaşkınlığım git gide artarken yüzümdeki tebessüme engel olamadım. Hem Betül konuştuğu için mutluluktan ağlıyordum hem de onu sık sık göremeyeceğim gerçeği yüzünden ağlıyordum. Tek yaptığım şey Betül'e sıkı sıkı sarılmaktı o an.

Betül'ün annesi yanımıza geldi ve Betül ona da sarıldı.
Onları izlerken omzumda bir kol hissettim ve o tarafa döndüğümde Tolga abimi gördüm. Onun bile gözleri dolmuştu. Hem Tolga, hem Emre abime ve babama sarıldıktan sonra mahkeme salonundan çıktık. Babam her ne kadar göz yaşımı silsede hiçbir işe yaramıyordu.

3 saat sonra

Odamda oturmuş Betül'ü düşünüyordum. Zaten normalde ailesi ile kalıyordu büyük ihtimalle ama kaçırılma olayından sonra bir süre bizim evde kalmıştı. Çok daha uzun bir süre kalmasını isterdim...

Betül'ün numarasını alabilme şansım olmuştu ama ailesini tanımadığım için acaba telefonunu karıştırıyorlar mı diye düşünmeden edemedim. Rahatça konuşabilir miydik? Ne zaman yüz yüze görüşebilirdik? Ailesi bu konuda ne düşünüyordu?

Gene kafamdan bir sürü soru geçerken Betüle mesaj atma kararı aldım ve telefonumun ekranını açıp uygulamaya girdim.

Siz: Selam, Sincap. N'aber?

Mesajı attıktan sonra sabırsızlıkla beklemeye başladım. Zamanın böyle geçmeyeceğini tahmin ederek yatağımdan kalktım ve mutfağa gittim. Annem telefona bakarken babam da ona bir şeyler anlatıyordu. Babam beni görünce tebessüm etti.

"Odandan çıktın çok şükür kızım" dedi gülerek.
"Canım sıkıldı baba ya" dediğimde annem de konuşmaya dahil oldu.
"Teyzen gil gelecekmiş birazdan, akşam yemeğine sesledim. Tolga gilde gelecek hem" dediğinde rahat bir nefes verdim. Ailem ile mutluydum tabi ama onlarla da kafamı dağıtıyordum.

"Tamam anne, ben biraz hava alayım bahçede" dedim.
"Dikkat et, bahçeden çıkma şimdilik kızım" dedi babam.
Sanırım olayı atlatana kadar böyle geçecekti günlerim.

Terliklerimi giyip kapıyı kapattım ve merdivenden inmeye başladım. Buraya çok sık gelmediğimiz için aslında çokta detaylı olarak hatırlamıyordum. Arka bahçesine göz gezdirirken bir salıncak olduğunu görünce tebessüm ettim.

Yıllar önce...

"Baba! Bize bak!" diye seslendim babama. Babam mangal işiyle uğraşırken bende bir yandan Pelin'in saçıyla oynuyordum. İkimiz salıncağa oturmuş onları izliyorduk. Babam bize döndüğünde kahkaha atınca bende onun gibi kahkaha attım. "Anam!" dedi gülerek Eda teyze. "Kızın saçını ne hale getirmiş?" diye ekledi. Annem Pelin'i görünce gülerek yanımıza geldi ve saçını düzeltmeye çalıştı. Pelin bir anda kahkaha atarak annemin saçını bozduğunda kahkahamıza engel olamadık.