ara verdiğim 2 senede wattyde çok şey değişmiş ve bu durum beni şaşırtıyor.
ilginç bir şekilde okuyucular yorum yapmayı bırakmışlar.
ilk başta bana bir tepki olduğunu düşündüm çünkü bir kez daha ortadan kaybolmuştum...
hak verirdim de aslında... :(
ama sonra biraz bakındım da çok popüler kitaplar dışındaki kitaplara yorum gelmiyor gerçekten.
siz onlardan olmayın aşklarım
hadi make wattpad great again benim minnoş kelebeklerim :D 🦋
🌿
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Defne
Babam ve dedem kafeye geldiklerinde gördüklerine inanamayarak kendi etraflarında dönüp bahçenin dört bir yanında süren çalışmalara baktılar. Taşhisar Anadolu Lisesi'nin basketbol takımının tamamı kafenin bahçesinde harıl harıl çalışmaktaydı. Bir tanesi traktör ile bahçeyi sürüyor, kimisi toprağı düzeltiyor, bazıları masa sandalyeleri onarıyor, bazıları kullanılmadığı için bir yerde yığın haline gelmiş eski eşyaları taşıyordu. Bu kadarına gerek olmadığını söylemiştim ama bahçeyi düzelteceklerine söz verdiklerini söyleyip ısrar etmişlerdi.
Gülden ve ben kahve falı bakıyorduk. Nil ve Vera kendi deyimleriyle göz ziyafeti çekiyorlardı. Özgü ise fotoğraf makinesini işte bu yüzden yanından ayırmadığıyla ilgili sürekli konuşup herkesin fotoğrafını çekiyordu.
Oturduğumuz masadan kalkıp koşarak babamların yanına gittim.
"Defne?" dedi babam şaşkınca. "Ne oluyor?"
"Hemen açıklayayım babacığım. Bu arkadaşlar günlerdir çizdiğim resmi mahvettiler," diye konuya girdiğimde dedem bir anda öfkeyle atılarak cümlemi yarıda kesti.
"Ne demek resmimi mahvettiler! Niye bana söylemedin? Ben de onları mahvederdim!"
"Emin ol ben de aynısını yapacaktım ama bir yanlışlık olmuş sadece. Artık önemli değil çünkü özür dilediler ve bana kaybettirdikleri zamanı telafi etmek için ellerinden gelecek başka bir işi hızlandırmak istediler. Malum çizim yetenekleri yok... Ben de bahçe konusunda yardım istedim."
O sırada kapıdan başka bir kasalı araç girdi ve Yasin traktörden atlayıp araca doğru seslendi. "Gel Servet amca! Buraya!"
Deniz de koşarak yanlarına gitti.
Ne olduğunu anlamadan onları izledim. "Bundan benim de haberim yok işte."
Deniz, Yasin ve kızlar sayesinde isminin Mert olduğunu öğrendiğim çocuk kasadan çuvalları indirip bahçe duvarının kenarına yığmaya başladılar.
