KARA AYİN +18

18. Bölüm

Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayın. İyi okumalar.

Kasıklarımda hissettiğim kalp atışı çok güçlüydü. O kadar hızlı ama bir şekilde de harmoniyle uyumluydu. Bebeklerin soyuna göre hamilelik süresi değişiyordu. İblis bebekler 24 haftada gelişirken, bu süre Vampir bebeklerinde 15 haftaya tekabül ediyordu. Eğer bebeğim cadıysa 13 hafta sonra onu kucağıma alıcaktım. Sevinç gözlaşları içersinde Uzay'a döndüm. Şaşkınlıktan küçük dilini yutmak üzereydi. "Beni indirebilirsin" kucağında olduğumu unutmuş gibi beni indirdi. Annem onu takip etmemi ister gibi elimi tutarak yemekhaneden bizi uzaklaştırdı.Uzay geride kalmış, sanki baba oymuş gibi tebrikleri kabul ediyordu.

Annemin odasına girdiğimizde annem sevinçle beni kucakladı. "Sonunda başardın annecim. Sabah uyandırmak istemedim. Bana herşeyi anlat. Adamı tanıyor muyuz? Hangi soydan?, ayy herkes çok sevinecek. Hemen annemi aramalıyım" telaşla telefona sarılan elini tuttum. "Öncelikle bir sakin ol. Duyacakların hoşuna gitmeyebilir" annem şüpeyle koltuğuna oturdu.

Çekingen adımlarla masanın önünde ki tekli siyah deri koltuğa oturdum. "Anne dün gece kapım çalınmadı." annem kafakarışıklığıyla bana baktı." Bende birşey yaptım." annem yine ne yaptın der gibi koltukta dikleşti."Bir ayin yaptım. Şeytanla antlaşma imzalamak için" annem sözlerim karşısında kafasını elleri arasına almıştı. "Ne yaptım, ne yaptım dedin?" sesi bağırmak istiyor da, bağıramıyor gibiydi. "Diaboli'le antlaşma imzalamak istedim ama o kabul etmedi, bende..." annem daha fazla ne yapabilirsin der gibi beni izliyordu. "Onu ayartıp geceyi onunla geçirdim." utançla kafam eğilmişti.

Annem sinirle ayağa fırladı. Kendine saldıracak yer arıyordu. "Sen kafayı mı yedin? Şeytan'ın çocuğunu taşımak nedir? Ya seni alırsa, ya bebeği isterse" annem odanın içinde fır dönüyordu. Aklıma dün gecenin anıları geldi. "Diaboli, hamile kalırsam eğer dünyada kalamıyacağımı söyledi." Saniye, saniye annemin kanının yüzünden çekilişine şahit oldum. Korkuyla ayaklanırken annem eliyle dur dedi. Bir dakikalık düşünme sonrası aklına yatan en mantıklı çözümü bulmuş gibiydi. Çünkü Diaboli beni, yani bizi dünyadan cehenneme götürebilirdi. Cehennem ateş demekti. Ve önceden belirttiğim gibi biz ateşten nefret ederdik.

"Saklıyacağız, o şerefsiz zaten sormaz 'hamile kaldın mı?' diye. Oldu ki sordu, söylemiyeceğiz." şaşkınlıkla annemi izliyordum. Annem Diaboli'yi salak sanıyordu heralde. "Nasıl saklıyacağız. Olduda cadı değil bebek. Soyunun ne olucağını bile bilmiyorum. İblis mi?" annem kararlılıkla bana döndü. "Bir yolunu bulucağız. İsterse karnında ki şeytanın ta kendisi olsun, ben seni o tanrı bozuntusunuz insafına bırakmıyacağım. " Annem şevkatle başıma bir öpücük kondurdu.

Hızla odadan çıkıp yemekhaneye geçtik. Uzay hala yemekhanede tebrikleri kabul ediyordu. Büyüyle yemekhanenin kapısını kitledik. Annemle iki kişilik bir çember oluşturduk. "Aksın zaman gidelim geriye, dursun mekan olduğu yerde. Aksın zaman gidelim geriye, dursun mekan olduğu yerde. Aksı..." Zaman geriye akarken mahlukatlar silüet şeklinde yanımızdan geriye doğru hareket ediyordu.Kapı sürekli çıkan giren mahlukatlarla açılıp kapanıyordu. Geçmiş benliklerimiz sevinçle kapıdan çıktılar artık onlar bir döngü içinde sıkışıp kalmıştı ve asla sıkıştıklarını anlamıyacaklardı. Sürekli olarak Geçmiş annem ve ben bu sevinç anını kutlamak için odadan çıkıcaktık.

Kasıklarımın kasılma anına geri geldiğimizde giren sancıyla ellerimizi ayırdım. Zaman olağan akışında akmaya devam etti. Sancı tekrardan vururken Uzay kafa karışıklılığla parmağıyla oturduğum yeri işaret ede ede yanına geldi "Sen az önce, bir saniye ne oluyor?" zihin bulanıklığından faydalanıp giren son sancıyla koluna tutundum. Canımın yandığını anlayınca sorgulamayı bıraktı."Neyin var?" hissetiğim kalp atışıyla belli etmeden düzeldim" kramp, sadece kramp" Annem Uzay'ın irdeleme huyunu bildiği için sözü devraldı. "Gel Afra seni eve götürelim kötüsün"