ELITES [SHQIP]

VII

 Ashton ecte me siguri te plote mes korridoreve te gjate pa ia hedhur syte askujt. Sapo hyme ne
korridorin kryesor te shkolles ku ndodheshin te tere studentet, syte e mi sa s'dolen nga vendi.

Vajza e djem, qe ne pamje te pare te dukeshin te pathyeshem, ngjisheshin pas murit te frikesuar sapo A-ja kalonte afer tyre. Nuk pipetinte as miza, te gjithe ulnin koken dhe as ne sy nuk e shikonin, kurse ai sillej sikur kjo ishte gjeja me normale qe mund ti ndodhte.
Para nesh kaloi nje grup vajzash, te veshura me minifunde te zinj, corape te gjata me kemishe te zberthyer gjer tek gjoksi. Floket e tyre shkelqenin dhe ijet ju tundeshin sa here hidhnin nje hap. Kishin nje ecje sikur ishin modele ne pasarele dhe nje buzeqeshje ironike dhe vetull te ngritur te ngjitur per fytyre.

-Lozonjaret. -tha Alya nder dhembe dhe i injoroi.
-Ckemi Ash! -shkeli syrin bjondja qe qendronte ne krye kurse Ashton as qe i hodhi syte.
Per nje moment me erdhi kaq mire nga pergjigja e tij dhe buzeqesha. Por pastaj kujtime jo shume te vjetra mu kthyen ne mendje dhe buzeqeshja iku menjehere.

Ellen, ajo informuesja e shkolles doli para nesh dhe na dha secilit orarin, cuditerisht pa bere ze si llafazane qe ishte.

Mora timin dhe e pashe. Ore e pare matematike.  Epo me mire sesa letersi ishte.
"Cfare keni te paren?" pyeti A-ja dhe te gjithe u pergjgijem.
"Pra jemi bashke." psheretiu ai dke pare nga une.
"H-he? Cfare?" pyeta e coroditur kurse ai rrotulloi syte.
"Uau, mund te ishe me pak idiote?" ma ktheu ai teksa shkonim ne klase.
"Me fal? Une idiote? S'ke pare ndonjehere veten? Je skizofren."
"Skizofren?" qeshi ai ironikisht.
"Vetem skizofrenet vene muzike me ze te larte ne tre te nates!"
"Thote ajo qe cdo mengjes kendon kenge te Taylor Swift."
"Wow, impresionohem qe veshet te punojne akoma pas atyre shkaterrimave qe degjon dhe i quan muzike."
"Ta ka qejfi te degjoje veten qe kendon ne YouTube?"
"Jo." bertita une.
"Atehere qepe."
"Po ti qekur u bere kaq i shoqerueshem me mua?" e pyeta e cuditur.
"Ke te drejte per nje here ne jete." tha ai dhe eci para meje me shpejt se une.
Ne me pak se pese sekonda u zhduk krejtesisht dhe une ngela vetem ne korridor, pa asnje ide se ku ishte klasa e matematikes.
Hapa harten e shkolles qe kisha me vete per te pare ku qe klasa e matematikes por valle e gjeja dot? Sigurisht qe jo.
Pashe nje djale qe po mbyllte dollapin e tij personal dhe iu afrova menjehere.
"Hej, di gje ku eshte klasa e matematikes?" pyeta une dhe ai mu kthye i shtangur, madje i trembur.
"D-d-dera e katert, kor-korridori ne t-te djatht-te.." peshpertiti ai dhe vrapoi i frikesuar.
"Po ky c'dreqin pati?!" ia bera vetes dhe ndoqa udhezimet e tij.
Me ne fund hyra ne klase dhe pashe Ashtonin ne rresht te pare qe hiqte dhe vinte kapakun e stilolapsit pa ndonje qellim.
Bera cmos qe mos te me shikonte dhe u nisa per nga fundi, derisa me ndaloi nje e kollitur fallso.
"Daisy." thirri ai. "Mund te vish pak?"

Sarkazma i dallohej qe ne fjalen e pare por s'kisha c'te beja. Iu afrova dhe prita qe ai te fliste.
"Elitat ulen ne rresht te pare, idiote." rrotulloi syte dhe me uli me force ne karrigen prane vetes.
Mora veten dhe lashe librat mbi tavoline. E marrte dreqi cfare dore te rende qe kishte.

Profesori hyri brenda teksa ra zilja dhe rregulloi syzet e tij para se te dilte para nesh.
"Miremengjes, miremengjes. Zini vendet ju lutem." urdheroi ai dhe papritmas ktheu veshtrimin nga une.  Mos.
"Pa shiko, paskemi nje nxenese te re kete vit."
Oh sa bukur do ishte te hapja nje grope ne ate moment dhe te futesha brenda.
"Prezantohu zonjushe."
U ngrita ne kembe dhe hapa gojen te flisja por ai me ndaloi.
"Po klases pse ia kthen kurrizin?"
Keshtu, u drejtova nga te tere dhe asaj radhe fola vertet.
"Une jam Daisy Schultz dhe... Ee.."
Ashton qe nga fytyra dukej se po bente cmos te mbante te qeshuren kurse te tjeret me syte hapur prisnin qe te vazhdoja.
"Dhe shpresoj t'ia kalojme mire bashke." buzeqesha kot se koti me shpresen me mund te ulesha perseri tek karrigja ime e dashur.
"Epo mire, mire. Mund te ulesh." ia beri profesori dhe me ne fund une mora fryme lirisht.
"Une jam Daisy Shuli dhe shpresoj t'ia kalojme mire bashke." ia beri Ashton me nje ze femije pa zene vend mire ne karrige.
"Une jam Ashton Kopra dhe jam egoist, idot dhe-
"Schultz, nuk kemi kohe per biseda ne oren time." ia beri profesori cuditerisht i buzeqeshur dhe une u skuqa teresisht.

Te marrte dreqi Cooper! E urreja kur me flisnin presoret.
"Pra sot do ta fillojme nga integralet. I kemi bere dhe oret e fundit vjet keshtu qe duhet t'i mbani ca mend..."

Ora e pare kaloi pergjithesisht mire dhe cuditerisht, shume cuditerisht zeri i A-se nuk u degjua me.
Te them te drejten nuk e kuptoj pse e benin kaq gogol. Okei, mund te ishte shume ironik dhe urdherues, po s'me dukej dhe aq serioz e i keq?
Neper shkolle askush s'guxonte t'i fliste dhe po me cudiste shume kjo gje.
S'e kuptoj c'pati me mua. Ditet e para as qe me vinte re fare, ndersa sot ?

Mendimet e ma u nderprene nga Mia, e cila erdhi para meje teksa mblidhja gjerat e mia dhe me leshoi nje liber te madh ne bange.
"Cfare..?"
"Rregullorja e Elites." ma ktheu ajo me ze te mekur. "Te lutem mos i thuaj njeriu qe ta dhashe, por duhet te dish rregullat."
Ne pak sekonda u zhduk dhe ajo dhe ngela vetem ne klasen bosh me ate liber ne duar.
E mira ishte se oren e dyte e kisha bosh, keshtu qe gjeta me veshtiresi biblioteken dhe u struka brenda ta lexoja.
Ne faqen e pare lexoj;

"Ky liber eshte prone e pazevendesueshme e Brighton Institute. I vetmi person qe mund te ndryshoje, shtoje ose heqi nje nga rregullat e diskutueshme te paraqitura ne kete liber, eshte 'i Pari' dhe asnje tjeter. Demtimi ose humbja e ketij libri shkakton perjashtimin e menjehershem nga shkolla.*

*Nuk perfshihet ne kete liste 'i Pari'."

Po ky i Pari kush ishte? Faqja e dyte do te ma jepte pergjigjjen.

"Te Paret

Ronald R. Baldwin

Marc Mayer

Eric Rosner

Dominic U. Elliot

....

Alexander D. Cooper
12 Shtator 2012 - 3 Mars 2013.."

Pashe foton e Alexander dhe e cuditshmja ishe se kishte te njejtet sy te Ashton, plus mbiemrin e tij. Por ndryshe nga te tjeret, kishe qendruar ne krye vec shtate muaj e jo kater vjet. Ktheva faqen dhe me fytyren time u shfaq nje buzeqeshje e vogel.

"Ashton D. Cooper

4 Mars 2013 - _________
Une, Ashton Denver Cooper marr detyren si i Pare te lene nga  Alexander Denver Cooper dhe premtoj se do te zbatoj me rreptesi te gjitha rregullat e kushtetutes se Brighton Institute, duke qene nje drejtues i denje per te drejt rruges se suksesit dhe dijes per te gjithe studentet prezente ne kete shkolle qe nga kjo dite e gjer ne mbarim te detyres time."

Fotoja e bashkengjitur ishte nje foto e tij e vitit te pare. Dukej krejtesisht i rraskapitur dhe i dobet si dreqi, sa dukej thuajse e pamundur qe zoteronte trupin qe kishte sot.
Ne syte e tij qendronte nje trishtim i papershkrueshem, sikur kishte qare para se ta bente ate foto. 

Zilja ra dhe s'e kuptova as vete sa kohe kisha kaluar duke e pare ate foto.

E shtrengova fort ate liber dhe sapo arrita ne korridor e mbylla ne dollap. Kisha ndermend ta lexoja te terin sonte dhe do zzbuloja c'lidhje kishte Ashton me Alexander me cdo kusht.