ELITES [SHQIP]

XLIV

gjashte kapituj left ku nuk kam as idene me te vogel per cfare te shkruaj .-. :p

Ne krye qendron nje prift I pavlere qe do murmurisi ca fjale para se trupi te varroset dhe gjithcka te kthehet si me para. Ngjitur me priftin qendron burri I shtepise, ngjyra e erret nen sy qe ia tregon naten e pagjume e ne krahe te tij gruaja e tij qe dridhet e tera por permban lotet me syte nga arkivoli plot lule. Ashton-it I duken kockat dhe ne fytyre I mbizoteron urrejtja. Ndjesia qe nje nga ata mori jeten e vellait te tij dhe sot po tallet me te diku larg. Harold I hedh ndoren ne shpatull Jeremiah-s qe qan nen ze I frikesuar. Eshte vetem njembedhjete vjec, c'mund t'I kuptoje valle vdekjes?

Afrohen disa njerez dhe ndihmojne qe arkivoli te ulet poshte.

"Jo!" degjohet dikush te ulerasi dhe te tere kthejne koken.

Dy gra vrapojne dhe heqin me force prej turmes nje vajze. Ajo bie ne shesh pa pike ngjyre ne fytyre duke mos arritur as te marre fryme nga lotet.
Eshte Kris-i.
Vendos duart neper floke e shkaterruar dhe sado qe grate perpiqen nuk e ngrene dot ne kembe.

"As qe mos bej prove." Me ndalon nje dore teksa hedh hapin e pare. "U cmende apo cfare?"
Kthej koken dhe shikoj nje fytyre te cuditur qe me fut te dridhurat.
"Duhet te shkojme." Flet perseri i njejti person dhe une pohoj me koke.
"Te shkojme." Flas, ashtu pikerisht se si shkoi Alexander-I per krimbat e nentokes.

-

U ktheva ne qytet per te blere nje cover per kete dreq celular dhe gjate gjithe kohes shikoja para prapa. Ndjeja sikur dikush me ndiqte.
Tunda koken per te fshire gjithe mendimet e ngaterruara dhe hyra ne dyqan.

"Miredita." pershendeta shitesen.
"Miredita, si te te ndihmoj?"
"Keni cover per kete celular?" i tregova timin.
"Po sigurisht. Ke nje seksion te tere atje tej." me drejtoi ajo.
"Faleminderit." thashe dhe leviza.

Dyqani eshte goxha i lezetshem. Ka dhe kinkaleri brenda dhe gjithcka eshte e lire.
Buzeqesha dhe kerkova neper cover-a per nje qe te me pelqente, por si e pavendosur qe jam, ngeca. Perfundova me gjashte prej tyre neper duar dhe vendosa t'i blija te gjashte. Bera te nxirja portofolin nga mini canta ime por mu shkeput celulari nga duart dhe ra ne shesh.

Perpak dua te them.

Nje dore e madhe e kapi para te plaste sheshit per here te milionte dhe syte e mi takuan dy te tjere te shkruar.
Ndjeva nje goditje te rende ne stomak dhe cdo gje qe kisha neper duar perfundoi poshte kurse goja me ngeci e hapur krejt bashke me syte.

"Wow, je mire?" buzeqeshi djaloshi para meje.

Ku dreqin e kisha pare???
Pse me ngjante kaq shume me dike? E njihja kete person, e njihja keq.

"Njihemi?" e pyeta si te kisha humbur kujtesen.
Buzeqeshja e tij perfekte u zgjerua.
"S'besoj." tha dhe me ndihmoi te merrja gjithcka nga dyshemeja.
"Jeni i sigurt? Dua te them, diku jemi pare me siguri."
"Boh, mua me dukesh si here e pare qe po te shoh." u ngrit ai ne kembe.
"Oh, me fal atehere.." tunda koken dhe e pashe te largohej.

Mori nje zarf nga rafti aty afer dhe shkoi ta pagonte te kasa. Me cuditi, zarfi qe krejt i zi. Futi zarfin ne xhep dhe sapo doli jashte, edhe pse shiu s'dukej askund, vuri kapucin ne koke dhe u zhduk kokeulur.

"O perendi, kush ishte ky?" i peshperita vetes.

Pagova covera-t dhe me taksi u ktheva perseri ne shkolle. Vesha rroba te zakonshme dhe shkova te takoja Daviden ne dhomen e saj. Vendosa t'ia beja pak si surprize keshtu qe nuk e lajmerova.
E pra, trokita ne deren e saj dhe nga brenda u degjua nje ze i merzitur.
"Kush eshte?"
"Daisy." u pergjigja e gezuar.
Dera u hap pas pak dhe me doli para nje Davide si ne siklet.
"Hello." i fola dhe bera te futesha brenda.
"O Zot, me fal." hapi vend ajo qe te futesha brenda. "Jam e corientuar sot."
"Ka ndodh gje?"
"Mesime plot dhe sapo mora vesh nje lajm qe do te te heqi trurin." u ulem ne krevatin e saj.
"Fol." u afrova.
"Vetem mbahu se eshte bombe. Sapo eshte perhapur."
"Fooooool!"
"Kris do te dali nga burgu pasneser." u gelltit.
Bera te thosha dcka por mbylla perseri gojen.
"Nuk e di se si. Kishin pyetur keta te Elites dhe pervec Ashton-it te tere ishin tmerruar."
"Por pse do e nxjerrin?" pyeta une e cuditur.
"Dikush anonim paska derguar prova se ajo s'ka faj." shfryu ajo.
"Cfare provash??"
"Nuk e di o ti!" ngriti zerin. "Ajo ka shume mbeshtetes. Ndonje rreng tjeter i saj."
"Po mbase vertet s'ka qene ajo?"
"Nga e di ti???" pothuaj bertiti duke me bere te zmbrapsesha.
"Wow, okay." qesha "Nuk ke pse- Hej, hej, Davi je mire?"
Duart filluan t'i dridheshin pa kontroll dhe ajo thjehst i shikonte e trembur.
"Une, jo jo. Jam shume mire." i futi poshte kembeve.
"Davi, cfare dreqin? Je dyll e verdhe." i vura doren mbi balle.
"Jam mire." u ngrit ajo. "Thjesht dicka muskulare, do te behem mire perseri."
"Si te te ndihmoj? Ka ndonje gje qe te bej?" pashe rrotull.
"Jo." hapi ajo nje sirtar duke u perpjekur te merrte nje pako me ilace, por duart e genjyen dhe pakoja ra ne shesh.
"Prit se e marr une." vrapova dhe e mora ne dore.
Bera t'ja jepja por sapo pashe etiketen e ilacit, picerrova syte.
Ekstraldine.
Ring a bell maybe?
"E si eshte kjo semundja jote?" pyeta teksa hapja pakon dhe i jepja dy kokrra sic me adresoi.
"Ndonjehere ne kaq kohe muskujt e mi punojne pa kontroll." gelltiti ajo ilacet por dridhja e duarve sa vinte shtohej. "Shiko, eshte me mire nese shkon. Kot shqetesohesh, gje qe kalon."
"Oh, e pse mos te rri ketu?" e pyeta duke mbajtur distance.
"Nuk ia vlen seriozisht." tha ajo dhe u shtri. "Do kaloje. Pastaj ilacet me japin gjume."
"Mire, mire." e pashe dhe arrita deren. "Flasim."
Dola nga dhoma e saj dhe degjova te mbyllte deren me celes disa here. Nxora celularin dhe kerkova per ate ilac.
Emri i tij me sillte kujtime mjaft te keqija dhe nese Davida... Jo. Lere fare.
Semundja e saj u shfaq midis te tjerave qe kuroheshin me ate medikament dhe une sikur mora pak fryme. Dhe kjo me duhej tani.
U nisa per ne dhomen time perseri. Me priste nje fundjave e merzitshme mes kater mureve.