The Billionaire Mafia King's Obsession (Book 1)

CHAPTER 14

“P-Please, help me, Hans” I whispered. Iyon na lang ang takot ko nang biglang buksan ni Mr. Tuazon ang pinto ng cabinet. Kaagad niyang hinablot ang phone na hawak ko at hinagis ito sa kung saan. Narinig ko na lamang ang pagbasag nito sa sahig na ikinaawang ng bibig ko.

“Trying to ask for help? Once someone steps into this island, they’re dead. Get up. Don’t test me, Apple Gale. I don’t want to hurt you. I don’t want to. Hindi mo alam kung gaano ako nagpipigil,” his hands are trembling na mukhang nagtitiis na hindi niya ako saktan.

Oh, no. Someone help me with this monster! He is a beast!

Kung wala lang siguro siyang pasensya sa akin ay binugbog na niya ako. Alam kong gagawin niya ‘yon pagdating ng araw. Alam kong sasaktan niya lang ako at gagawin niya lang akong punching bag tulad n’ong asawa ni Tita Aya na kapatid ni Daddy. Ayokong maranasan ‘yon!

“And that Hans? If he didn’t stop courting you, I would be fvcking cut his useless head. You’re just mine and no one can tame or own you, JUST ME!” Hinablot niya ako ng marahas papalabas sa cabinet at isinandal sa pader nitong madilim na kwarto. He held my nape as he pushed me toward the wall and kissed me aggressively. I cried in pain at hindi na rin ako nakawala sa pagkakahawak niya sa akin. “Ang tigas-tigas ng ulo mo! Isang utos ko lang ay dapat marunong ka nang sumunod!” He again claimed my lips. His hand crawling on my thighs. Pilit kong iniiwas ang mga hita ko sa kamay niya pero malakas siya.

“Please, no!” I cried as I shook my head. Pinagdikit ko pa ang mga palad ko at hinagod-hagod ito. “N-No…” ayoko pa... ayoko pang gawin 'yon.

“Pero ang kulit mo! Apple, mahirap ba akong sundin? Sabi ko hindi ka makakatakas sa akin, bakit hindi mo maintindihan ‘yon?” nai-stress niyang tanong at bumuga ng hangin.

“Sabi mo hindi mo na ako tatakutin? You promised me! Nakalimutan mo na ba?” at sana naman gumana ang pagdadrama ko. Natatakot ako ngayon sa kanya at baka sa sobrang galit niya ay yariin niya ako. Baka gahasain niya ako.

Mukhang narealize naman niya ang kanyang pinangako at binitawan ako. Napahilamos siya ng kanyang mukha at hinila na ako papasok sa kwarto niyang maliwanag.

Hindi ko mapigilan ang mapaupo sa sahig habang pinupunasan ang mga mata ko. Ang akala ko may gagawin na siya sa akin. Nag-aalala rin ako para kay Hans.

“I’m sorry. Ang tigas kasi ng ulo mo.” Lumuhod siya para yakapin ako. "Hindi na. Stop crying. I’m so sorry, baby. I won’t say those things again.” Hindi na ako naniniwala sa pangako niya. “Apple, isa lang talaga ang pakiusap ko. Huwag mo akong subukan. Kilala ko ang sarili ko at minsan nagwawala ako. Ayokong madamay ka sa galit ko. Ayokong masaktan kita dahil pagsisisihan ko ‘yon. Sorry na. Natakot lang din ako kanina, akala ko wala ka na ulit.”

“So bakit may rope ka kanina and gun? Are you going to kill me?” medyo nauutal kong tanong habang sumisinghot.

“No, baby. I will need it and send them to our headquarters. Bakit ko naman gagawin ‘yon?” hinawakan niya ang mukha ko at hinalikan ako sa noo.

“Mr. Tuazon, please don’t hurt me,” pakiusap ko at nag-vibrate ang boses ko sa dibdib niya.

“I won’t. Basta susundan mo lang ako. Huwag ka lang tumakas, ‘yon lang. Fine, wala na tayong rules, okay? Basta hindi ka tatakas, hindi mo ako iiwan at hindi ka makikipagkita sa kahit sinong lalaki dahil madali lang akong magselos.”

Napatango na lang ako sa sinabi niya dahil sa takot ko. Sana gumawa ng paraan si Hans pero paano niya ako mahahanap if nasira ang phone ko? Paano niya ako i-ti-trace?  Pinag-alala ko pa tuloy siya.

“The food is here. Let me get it. Come on, baby,” aniya at itinayo ako. Hinila niya ako papalabas ng kwarto at kinuha ang pagkain mula sa isang lalaki na galing sa isang elevator. “Thanks.” Hinila niya ulit ako sa kwarto at pinaupo ako sa isang lamesita na may dalawang upuan.