The Billionaire Mafia King's Obsession (Book 1)

CHAPTER 49

ADRIOUS CAESAR'S POV

I have just finished cleaning Apple and her wound. I took the arrow from the table. I have only just seen this, but I am certain that it belongs to a spy.

Mayroon akong uunahin sa isla kong ‘to. Kikilatisin ko kung sino ang spy. Hindi ko sila pagbibigyan sa ginawa nila sa asawa ko. Nararamdaman ko na malapit lang siya sa akin.

I observed a piece of paper affixed to the arrow. I opened it and read it meticulously.

‘Bantayan mo siya ng mabuti. ‘Wag kang mag-alala, sleeping poison lang ang nasa arrow. Hindi pa mamamatay ang asawa mo.’

Pinunit ko ang maliit na papel at itinapon sa basura. Napatitig ako kay Apple na wala pa ring malay. Kahit anong mangyari ay hindi ko hahayaang mapahamak siya. Simula ngayon ay hindi ko na siya tatanggalin sa mga paningin ko lalo na sa tabi ko.

Hihingi na lang ako ng paumanhin kung hindi ko na siya papayagang lumabas mag-isa. Masyadong delikado ang buhay niya. Mas gugustuhin ko na lang na mainip siya rito sa isla, pero hindi ako titigil hangga't hindi ko nahahanap ang may gawa na ‘to.

I know it is my fault that she is suffering. I forced her to marry me, believing that she should be happy in her current life with her friends and family. However, I love her, and I cannot return her to them. My love is genuine. She can probably see that, and there is no reason for her to leave me.

Her father entered our room. Puno ng pag-alala ang kanyang hitsura. Medyo nahihiya ako sa kanya dahil nakita niyang napahamak ang anak niya sa puder ko.

“I’m sorry, dad. I failed to—”

“Hanapin mo lang ang may gawa nito sa kanya, Caesar,” putol niya sa sinasabi ko. “Hindi ko siya mapapatawad,” he said seriously as he touched Apple’s face.

“I will face him to you.” Akala niya ba wala akong pakialam sa nangyayari ngayon? “It's just a sleeping poison. Magiging maayos din po siya mamaya. Hihingi na lang ako ng gamot kay Clyde for her.”

“Nakakainis.”

I bit my lower lip. Sinisisi niya kaya ako?

“May pupuntahan lang po ako.”

I emerged from my room carrying the arrow. I inhaled the scent of the arrow. The tip had a rubber odor, followed by a rusty smell. I needed to ascertain the location of the spy.

Lahat ng mga tauhan ko ay nakatipon at mukhang walang magawa sa nangyari.

“Apple is fine now. You can continue to eat and swim,” utos ko. Karamihan sa kanila ay nakahinga ng maluwag sa kanilang nalaman.

“Sure ka, King? Wala namang epekto 'yung arrow kay Ma'am?” Paniniguro ni Frans.

“Yes. She is just fine.”

Tinalikuran ko na siya para dumiretso sana sa tinutuluyan ng nga tauhan ko pero nakita ko si Grego na naninigarilyo sa may tabi ng isang tent. Sunod-sunod ang paghithit nito. Inis niyang ibinato ang dulo ng sigarilyo at nagsindi ulit na tila ba problemado.

“Gregorio,” tawag ko sa kanya. Hinarap naman niya ako na walang mababakas na kahit anong emosyon. “Samahan mo ako,” dagdag ko at itinaas ang arrow. “May palalamunin akong bala ngayong gabi.” Minataan ko muna siya bago ko siya talikuran. I sensed his presence behind me.

“Ang tapang din ng spy, ‘no?” natatawang tanong niya habang hinahaplos ang pinto ng mansyon ng mga tauhan ko. Hindi ko na siya sinagot pa at pumasok dito hanggang sa makarating sa hallway kung saan nakahilera ang mga pinto.

“Tatanggalan ko siya ng tapang ngayon,” may banta sa tono ko at tinadyak ang unang pinto. There is nothing useful here, and only a closet is there, thus I do not doubt the first room.