ඖත් ගෙදරට ඇවිත් නොදැනිම මාස තුනක් ගෙවිලා ගියා... කිව්ව විදිහට ම මම හැම ඉරිදම දහම් පාසලේ උගන්නන්න ගියා.. ගමේ ගොඩක් අයට තියෙන ප්‍රශ්නයක් තමා මහත්තයා මගෙ කවුද කියන එක..ගෙදර අස්කරලා අතුගාලා රෑට කැම හදලා ඔහේ බලගෙන ඉන්නවා එයා එනකන්...
ඔ අම්මාකිව්ව විදිහට හැමදෙම කරනවා... උදේට කැම වර්ග පහක් විතර හදනවා... මොකද එයා කෑම අරන් යන නිසා..එත් මම එයා කරන ජොබ් එක දන්නේ නෑ... අන්න එයා ආවා.....
" බබා ...යුග්...මහන්සි බන්... "
" කෝ දෙන්න බෑග් එක මහත්තයා , බොන්න තේ වෙනුවට කූල් මොනාහාරි හදන්න ද..."
"හ්ම්...ඔයාට ලෙසි දෙයක්... මොනවද උයලා තියෙන්නේ... මෙහෙට සුවද එනවා..."
"ලොකු දෙයක් නෑ... අම්මා පොළොස් උයලා තිබ්බා... පරිප්පු හදලා සම්බොලයක් හැදුවා...මාලු කුරියෙක් බැද්දා..."
" ඇයි එකෙක්... හ්ම්..."
"මම ඒ මාළු කන්නේ නෑ... එකයි.... "
" ඉතින් වෙන මොනාහරි හදාගන්න එපැයි... බිත්තරයක්වත්...."
" එපා... යන්නකෝ ගිහින් වොශ් එකක් දාගෙන එන්න... ඇදුමක් ඇදේ තියලා ඇති..."
ඔහොම බලන්න එපා... මම ඒ යුතුකම් හරියටම කරනවා..එත් අපි අතර වෙන බැදිමක් නෑ... ඔයාලා හිතනව වගේ ආදරයක් ... ඒ නිසා අදටත් ඇද බෙදාගෙන ජිවත් වුනත් අපි දෙන්නා එකතු විමක් වෙලා නෑ... අඩුම හාදුවක්... එහෙමවත් නෑ...
මම ඉක්මනට එයාට දොඩම්.බිම එකක් හදුවා... මට ..අනේ නෑ..මට අම්මා නංගි මතක් වෙනකොට බොන්න බෑ... මම මාළු කන්නේ නෑ නෙවෙයි .. මට අම්මලාට දෙන්නේ නැතුව කන්න බෑ...මහත්තයා එපා කියලා නෑ.එත් එහෙම කරන්න අමාරුයි ..මොකද මාසෙටම ගෙදරට බඩු ගිහින් දෙන්නේ එයා... ඉතින් හැමදේම එයාගෙන් කරන්න දෙන්න බෑනේ ...
" යුග්...පොඩි උදව්වක් කරන්න...මට මේ ෆයිල්ව අකවුන්ට් ටික බැලන්ස් කරලා දෙන්න ..."
" ඉන්න එනවා මහත්තයා "
එයා මට වඩා උස ෆයිල් ගොඩක් දෙනකොට අපරාදේ හා කිවෙ කියලා හිතුනා...මම කකුල් දෙකත් හොදට උඩට අරගෙන දැහැරමන්ඩිය ගොතාගෙන වාඩි වෙලා වැඩ පටන් ගත්තා .එයා සමහර දවල්වට මට මේ වගෙ ෆයිල් බලන්න දෙනවා..එත් මොනවගෙද කියන්න මම දන්නේ නෑ..
YOU ARE READING
Spring Of Life
Non-Fictionකුණාටුවක් ලෙස ආ වස්සානය......... වැහි නොමැති කතරකට බට කුණාටු වර්සාව .......❤❤❤
