" මගෙ මහත්තයා ... දැන් ඇඩුවා ඇති නේද පණ...කෝ නැගිටින්න..."
" මට මෙහෙම ඉන්න දිපන් යුග්.... උබ මාව පිස්සෙක් කරලා බන්....මට මේ තරම් ගිනිදරක් ආයේ දෙන්න එපා බබා... මේ නාකී මිනිහට රිදවලා පව් පුරව ගන්න එපා රත්තරන් ..."
" හරී කෝ ... මට මෙහෙම ඉන්න ටිකක් අමාරුයි ..."
එයා ගියේ මාව ඒ ඔක්කේ වාඩි කරගෙන මගෙ උර හිසේ එයාගේ ඔලුව හන්ගගෙන ...මම අමාරුයි කියන කොට එයා මාව නැගිට්ටුවා... එයාත් හිට ගත්තා...
" සමාවෙන්න පැටියෝ.... ඔයා ඇදේ ඉන්නකෝ ..මම කාමරේ අස් කරන්නම්..."
"මහත්තයා ඔහොම ඉන්න..."
කොස්ස ගෙන්න යන්න ගිය එයාව මම නතර කර ගත්තා .
" ඇයි .."
මම මොකුත් නොකියා එයා ලගට ගිහින් එයාගේ නළලට හාදුවක් තිබ්බා ....එයා පුදුම වෙලා වගෙ බලන් ඉන්නවා... පුදුම ඇති තමා .මම එහෙම හාදුවක් දෙන්නේ ගොඩක් කලාතුරකින් නිසා...
" මොකො මේ...."
" මට මගෙ මහත්තයා ගැන තිබ්බ ආදරෙ වැඩි වුනා..... මට සමාවෙන්න ...අයේ එහෙම වෙන්නේ නෑ...ඔයා කොස්ස අරන් එන්න ...මම එතකන් අස් කරන්නම්.... ශ්...එපා කියන්නේ නැතුව ගිහින් එන්න..."
හ්ම්..කියලා ඔලුව අත ගාලා ගියා..මම ගිහින් එයා පොළවෙ ගැහුව ටෙබල් ලැම්ප් එක ගන්නකොට එකේ විදුරු කැලි බිම හැම හැම තැනම... එකින් එක කෑලි අහුලලා ගත්තේ හරි පරිස්සමෙන් ..මොකද මට බයයි මහත්තයාගේ හිත ආයෙම පාරක් රිදෙවි කියලා...එයා ආසාවෙන් හිටපු මල් වාස් එකත් කුඩු කරලා... ඒ තරම් ආවේගයක් එන්න තරම් ඒ හිතේ මන් ගැන කොයි තරම් ආදරයක් ඇතීද ...
දෙන්නම කාමරේ අස් කරලා නා ගත්තා ... කෑමට පහළට යනකොට තාත්තා හරිම කළකිරුනු විදිහට බලන් ඉන්නවා... මට හිතෙනවා එයා එක්ක කතා කරලා බලන්න....
" තාත්තා ..."
" හ්ම්... කියන්න සෙතික...."
" ඔයත් මට වෛර කරනවද....මගෙ අප්පච්චි වගේ...."
" නෑ .... මට එහෙම කරන්න මට බෑ.. මට ඒකට අයිතියක් නෑ...මාත් වැරදි කරා... ඒත් උබ නිසා මගෙ පවුල ආයෙම මට ලැබුනා.. ඒ ගැන හිතන්න එපා පුතේ..."
YOU ARE READING
Spring Of Life
Non-Fictionකුණාටුවක් ලෙස ආ වස්සානය......... වැහි නොමැති කතරකට බට කුණාටු වර්සාව .......❤❤❤
