Bir Yaz Hikâyesi

1. Bölüm🐚

Selamlarr millet

Nasılsınız

Hazır yaza girmişken yaz havası veren bir kitap yazmak istedimm

Bakın bakalım sevecek misinizzz

Okuyan herkese şimdiden teşekkürlerrr

Sizi çok seviyorumm🤍

İyi okumalarr

***
Zaman öyle hızlı geçiyor ki bize asla bitmeyekmiş gibi gelen okul bile bitmişti. 

Gecenin bir yarısı, kızlarla pijama partisi yapıyorduk. Evde dördümüzden başka kimse yoktu. Ailem sınavdan sonra bu tarz bir planımız olduğunu biliyorlardı. Bu yüzden bir günlüğüne evi bize bırakmışlardı. Onlar da babaanemde kalacaklardı.

Gül, Adel, Defne ve ben -yani Rojin- kız kıza oturmuş abur cuburları gömerken bir yandan da sohbet ediyorduk. Sonunda sınava girmiş, üzerimizdeki tüm stresten kurtulmuştuk. Dördümüzün de sınavı beklediğimiz gibi geçmişti.

Hepimiz istediğimiz bölümlere yerleşecektik büyük ihtimalle. Gül ve Adel diş hekimliği istiyorlardı. Bu yüzden sınava deli gibi çalışıp istedikleri sonuçları alabilecek seviyeye gelmişlerdi. Azimleri görülmeye değerdi. Hayran olunası kişiler oldukları inkar edilemez bir gerçekti.

Defne, gastronomi istiyordu. Hep ilgisi vardı zaten yemek yapmaya. Çok da yetenekliydi. Yaptığı yemeklerin tadına bir kez bakan herkes bir daha yemek isterdi. O kişilere ben de dahildim tabii.

Bense İngilizce tercümanlık bölümünü istiyordum. Sınavım da iyi geçmişti. İstediğim üniversiteye rahatlıkla girebileceğime inanıyordum.

Dördümüz de bu süreçte bizi zorlayan durumlar yaşamıştık elbette. Ama hedeflerimiz uğruna vazgeçmedik. Hayallerimize sıkı sıkı tutunup istediklerimizi elde ettik. Üzerimizde, verdiğimiz emeklerin karşılığını fazlasıyla alma mutluluğu vardı.

Düşüncelerimden sıyrılınca bakışlarım Gül'e kaydı. Kahverengi, kıvırcık saçlarını kulağının arkasına sıkıştırıp cipse uzandı. Yüzünde hüzünle karışık şaşkın bir ifade yer edindi. Cipsi yedikten sonra dudaklarını büzerek bize baktı. ''Ya kızlar, şimdi biz liseden tamamen mezun mu olduk?'' Bu sorusuyla Adel gözlerini devirirken ben ve Defne gülümsemekle yetindik.

Adel, ''Yok kanka. Yarı mezun olduk biz.'' dediğinde Gül, ona dilini uzattı. ''Ay çok komiksin Adel.'' dedi alayla. Adel, ''Komiklik olsun diye demedim ki. Mezun olduk direkt. Niye drama bağlıyorsun ki?'' Adel diğerlerimizle kıyasla duygularını daha az belli ederdi. Yine de ben onun hislerini anlayabiliyordum.

Lisedeki anılarımızı onun da özleyeceğini çok iyi biliyordum. Lise bitmişti ama dostluğumuz sonsuza kadar sürecekti. Anılarımızı özlesek de üstlerine yenilerini ekleyecektik. Bizim hikâyemiz asla bitmeyecekti.

Defne aniden aklına bir şey gelmiş gibi heyecanla yerinden doğruldu. Bu hareketiyle kızıl saçları yüzünün önüne gelmişti. Hızlıca onu ittirip ''Ya kızlar o değil de yarından sonraki gün konsere gidecek miyiz?'' diye sordu heyecanla.

Çarşamba günü çok sevdiğimiz bir grubun konseri vardı. Daha önce hiçbirimiz konsere gitmemiştik. Bu, hepimiz için ilk olacaktı. Gül ''Gidecektik de... Hani sınava az kalmıştı. Biletleri almayı unuttuk. Ya hepsi bittiyse?'' dedi üzgün bir sesle. Adel, ayaklanıp çantasına uzandı. Onu biraz kurcaladıktan sonra çantasından dört tane bilet çıkardı.

Üçümüz de ona şaşkınlıkla bakarken kibirli bir şekilde sırıttı. ''Ablanız unutmaz. İşte biletler!'' dediğinde dayanamayıp üzerine atladım. ''Sen var ya sen mükemmelsin!'' dedim heyecanla. Ardından yanağını öpmeye çalıştım. Buna izin vermeyip başımı ittirdi. Yüzünü ekşitmişti.