Bir Yaz Hikâyesi

7. Bölüm🐚

Merhabaaa can tanelerim

Nasılsınızzz??

İyi okumalarrr❤️

***

Akşam eve döndükten sonra Rabia teyze beni aradı. Geçen beni sarma yemeye davet etmişti. Sonra balık hafızalı olduğumu bildiğinden hatırlatmak istemişti.

Ben de gri bir eşofman altı üzerine beyaz, salaş bit tişört giyip elime ilk gelen babamın terliklerini ayağıma geçirdikten sonra üst kata giden merdivenleri tırmanmaya başladım. Rabia teyzenin dairesinin karşısına geldiğimde kapıyı belli bir ritim içinde tıklatmaya başladım.

Kısa bir süre sonra kapı açıldığında kocaman gülümseyip kendimi Rabia teyzeye sarılma moduna göre ayarladım. Ama maalesef ki neşeli halimin yerini kısa bir süre içinde şaşkın halim aldı. Çünkü kapıda beni karşılayan Rabia teyze değil Rabia teyzeye hiç benzemeyen biriydi.

Yirmili yaşlarının başında gibi görünen, bir seksen boylarında, kumral bir çocuk duruyordu karşımda. ''Ne istemiştiniz?'' diye sordu durgun sesiyle. Çabucak kendimi toparlayıp ''Rabia teyzenin yanına gelmiştim de...'' deyip daire numarasına baktım. Yanlış gelmemiştim çok şükür.

Bununla ilgili çok korkunç bir anım vardı. Küçükken bir yere gidip eve dönecektim. Bir kapıyı tıklatmıştım. Hiç tanımadığım bir kadın kapıyı açmıştı. Ben de bize misafirliğe gelen biri olduğunu düşünmüştüm. Sonra hiç bozunutuya vermeden eve girmiştim. Salona geçerek kanepeye oturduğumda evin aslında bizim evimiz olmadığını farketmiştim. O kadar rezil olmuştum ki... Kadından özür dileyip koşa koşa evden ayrılmıştım.

Şimdi böyle düşününce ne çok rezilliğim varmış böyle. Ama bu seferki öyle değildi. Adres doğruydu. Çocuk başını anlamış gibi salladı. ''Halam içeride. Girebilirsiniz.'' der demez içeriden Rabia teyzenin sesi geldi. ''Rojin yavrum mu geldi?'' diye sorduğunda az önce silinen gülümsememi tekrar yerine yerleştirip ''Evet Rabia'm. Ben geldim.'' dedim neşeli bir sesle.

Terliği bir yana bırakıp içeri girdim. Çocuk bir şey demeden, kapıyı kapatarak peşimden geldi. Rabia teyze mutfakta sarmayı boşaltıyordu. Hemen yanına gittim. Yanağına sulu bir öpücük kondurduktan sonra havayı şöyle bir kokladım. ''Mükemmel kokuyor Rabia'm. Ellerine sağlık gerçekten de.'' dediğimde tatlı tatlı kıkırdayıp eline bir sarma aldı.

Ağzıma doğru getirdiğinde ağzımı açarak sarmayı kabul ettim. Çok sıcaktı. Kaşlarımı çatarak ısırmaya devam ettim. Of! Çok mükemmel olmuştu. Lokmamı yuttuktan sonra ''Rabia teyzem sen nasıl bir gizli yeteneksin? Sana bir yemek yeri açsak var ya paraya para demezsin.'' dedim.

Rabia teyze yanağımı sıktı. Gülerek ''Beğenmene sevindim yavrum.'' dedi. ''O zaman şimdi sofrayı kuralım. Birlikte yiyelim. Bu arada yeğenimle tanıştın mı?'' diye sordu. Büyük ihtimalle bana kapıyı açan çocuktan bahsediyordu. ''Sayılır.'' dediğimde Rabia teyze çocuğa baktı.

''Kendini tanıtmadın mı yoksa?'' dedi bu durumdan memnun kalmamışçasına. Çocuk bir nefes alıp bana baktı. ''Yiğit ben.'' dedi kısaca. Nazikçe gülümsedim. ''Ben de Rojin. Memnun oldum.'' dediğimde Rabia teyze başını iki yana salladı. Bu tanışma ona yeterli gelmemiş olacaktı ki bir şeyler eklemeye başladı. Bir yandan da sarmayı tabaklara yerleştiriyordu.

''Yiğit benim kardeşimin oğlu. Normalde Ankara'da yaşıyordu ailesiyle. Ama bu sene üniversiteyi kazandığını farzediyoruz. Burada okuyacak ve benimle yaşayacak.'' dediğinde başımı olumlu anlamda salladım. Demek öyle Yiğit bey. Artık komşuyuz desene.