Changbin bana getirdiği (?) ttebokkileri yerken keyifle telefonundan grup ile konuşuyordu. Ben ise hala yıldızları gözlemliyordum.
"Yıldızlar mı ay mı? "
"Hm? "
"Hangisi daha güzel? Yıldızlar mı Ay mı?"
"Onun çilleri... "
Dediğim şey ile anlamsızca yüzüme baktı ilk başta sonradan anlayıp elindeki cubukları tabağa bırakıp bana baktı.
"Gelecekmiş Changbin. "
"Ne zaman? "
"Yıldızları saymayı bitirince. "
Gözleri dolmuştu sanki. Dudağını büzüp bana baktı.
"Ama Hyunjin... "
"Biliyorum Changbin. Sus, biliyorum"
Derin bir nefes alıp verdikten sonra tekrar yıldızları izlemeye başladim. Yıldızlarda onun çillerini görüyordum. Aya bakınca onun gözlerini görüyordum.
Heryerdeydi o, hayatımın her parçasındaydı...
"Dalıp gidiyorsun. Gel dışarı çıkalım bizimkiler terkedilmiş yerimize gidecekmiş. "
"Olmaz."
"Neden? "
"Ben kendi terk edilmiş yerime gideceğim. "
"Orası terk edilmiş değil ki. "
"Ben orada terkedildim. Telefonla konuşarak terkedildim. "
Dediğime verecek cevap bulamamıştı. Sadece o değil kimse bulamıyordu ki. Yerinden kalkıp poşetleri topladıktan sonra çöpe attı.
"Gel o zaman evden beraber çıkalım. "
"Üstüme montumu alıp geliyorum. "
"Şu ışıklarıda yak mk gözüm önümü görmüyor. "
"Yıldızların ve Ay'ın ışığı neyine yetmiyor. "
"Ben doğal kaynaklardan faydalanamıyorum"
"Offf, ışık yok bu odada"
Merdivenlerden inerken hafif bir gürültü koptu.
"Düştün dimi lan? "
"Düştüm"
"Nereye düştün? "
"Sana"
Yerdeki ayakkabıyı alıp üstüne doğru fırlattım. Bu defa gerçekten büyük bir gürültü kopmuştu.
"Siktir git Changbin, siktir git"
"Ahh! Bu defa gerçekten acıdı. "
"İyi oldu, canıma deysin"
"Acımasız Hyunjin"
Yerden kalkıp mutfağa doğru ilerledi ve çöpleri attı. Bende yerimden kalkıp montumu giydim. Dışarı çıkıp etrafa bakındım. Hava o kadar soğuk değildi ama kış mevsimindeydik.
Changbinde arkamdan çıkıp ellerini cebine koydu.
"Soğuk değil gibi. "
Cevap vermemiştim. Tek soğuk olan şey hava değildi kalbimde soğuktu.
"Hadi gidelim"
Daha fazla beklemeden motorlara bindik.
...
Felixten;
Uyandıgımda saat 23.00 olmuştu. Odadaki ışıklar kapanmış dışarıda bardaktan boşalırcasına yağmur yagıyordu.
Yatakta doğrulduktan sonra bi anda her yer aydınlanmıştı. İlk başta ne olduğunu anlamayıp halüsinasyon gördügümü sanmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kardelen Güzelim ~ HyunLix
Fanfiction"Korkma sevgilim... 7 dakikamız daha var. " Herşey okulda ikonik bir mesajla başlamış ve herşey birbirlerini çok sevdiğinden bitmişti. Onlara verilen tek bir mucize vardı. Oda n'olursa olsun birbirlerinden vazgecmemekti. Hikaye bitti. Felix Hyunjin...
