Kardelen Güzelim ~ HyunLix

BÖLÜM 27~ DELİ AŞIKLAR

Ofisten telefonumu ve cantamı alıp çıktım. Yüzümde aynı ciddiyet ve ruhsuzlukla asansörü çağırdım.

Asansöre girer girmez Seungmin beni çatık kaşları ile karşıladı. İlk başta göz göze gelmemeye çalıştım fakat dik dik bakmasını sürdürünce arkamı dönüp bende ona dik dik bakmaya başladim.

"Ne bakiyürsün len? "

Şiveli bir şekilde konuşmaya başlayınca yüzümdeki mimikleri sabit tutamadım.

"Sen niye baküyirsin lenn? "

"Bakasım geldi. "

"Bakma."

"Bakıcam"

"Git şirketimden. "

"Sıcarım şirketine. "

Asansör açıldığında ona bakmayı bırakmadan yüzüne dönük bir şekilde geri geri gitmeye başladıgımda Jimine çarptım.

Asansör kapanınca Jimine doğru döndüm. Hala yüzünde morarıklar vardı. Mahcupiyetle önümde eğilerek basını eğdi.

"İyisin değil mi Jimin? Uzun bir süre ortalıkta yoktun. "

"E-evet efendim, v-ve ben çok özür dilerim. "

"Önemli değil, sen iyi ol yeter. "

Bana bakarak gülümsedikten sonra önümde eğilerek asansöre bindi. Dışarı çıkıp gözümle arabamı aradım.

Bu defa arabanın önünde suga vardı. Sugaya doğru ilerledim. Benim geldiğimi görünce önümde eğildikten sonra arabanın kapısını açtı.

"Nereye efendim? "

"Eve gidiyoruz, ordan da havaalanına. "

"Havaalanı mı? Sorabilirmiyim? "

"Kardeşim Yejiyi hatırlarsın. Onun yanına gideceğiz. Sende gel Fransaya benimle sonuçta eşin ya da çocuğun yok değil mi? Benimle tatil yaparsın. "

"Olabilir, efendim ama size mahcup hissederim. "

"Uzun zamandır benimle çalışıyorsun. Senin gelmenden gurur duyarım. Yanımda güçlü ve güvenilir bir insan olmasını isterim"

Dikiz aynasından bana bakarak gülümsedi.

"Peki efendim, önce eve gidiyoruz. "

"Evet, git ve sende eşyalarını hazırla 1 saate buluşalım. Yani beni almaya gel. "

"Özel uçakla gitmeyecek mısınız? "

"Benim olduğum her yer özel uçak değil mi? "

"Ah doğru. "

Ona doğru gülümsedikten sonra kafamı cama koyup Felix ile eski anılarımızı düşündüm. Onunla keşke hiç tanışmayıp bu kadar acı çekmeseydik demek istiyorum fakat o kadar yaşadığımız güzel anıya ihanet değil miydi?

Eve geldiğimizde hızlıca arabadan indim ve eve girdim. Evde sadece Jeongin ve Changbin vardı sanırım. Yukardan bağrınma sesleri geliyordu fakat pek takmadım.

Odama gidip valizimi aramaya başladim fakat yoktu. Her odaya bakmıştım sadece Chang ve Jeongun odası kalmıştı.

Odaya kapıyı tıklatmadan girip bi anda açtığımda resmen bir yaşıma daha girdim.

"Huh? "

"Hyunjin Hyungg! "

"Orospu hyunjin. "

Changbin hemen pantalonunu çekiştirmeye başlamış, Jeongin ise kendini yorgana gömmüştü.