Kardelen Güzelim ~ HyunLix

BÖLÜM 14 ~ BEN KİRLİYİM

Felixten:

Hyunjinin sesi çıkmıyordu. Ya da ben duymuyordum. Eline aldıgı freze takımlarını bana doğru yaklaştırdı.

"Yapma! "

Dediğim hiç bir şeyi umursamıyordu. Freze makinesini calıştırdıktan sonra yüzüme doğrulttu. Ellerimle yüzümü korumaya çalışıyordum.

Ellerimi yüzümden çekip çillerimin olduğu yerlere koydum. Tüm çillerimi koruyordum.

Makine ile bacaklarıma çizikler atmaya başladı. Bacaklarım ve ellerimin üstü delik deşik olmuştu.

Bir süre sonra makineyi çalıştırmayı durdurdu. Ağlamaktan gözümden kan gelmeye başlamıştı. Tüm odayı çığlıklarım ve makinenin cızırtıları kaplıyordu.

Benden uzaklaştı ve masaya bıraktı makineyi. Masanın üstünde duran kolonya şişesini alıp bana doğru gelmeye başladi.

Ne yapacagımı bilmiyordum. Ayaklarım sımsıkı baglıydı; fakat ellerim çözüktü.

"Hayır, yapma dur! "

Elimle engellemeye çalışsamda başarısızdım. Yerleri bacaklarımdan akan kanlar kaplamıştı.

Kolonya şişesini açıp bacaklarımdaki yarıklara dökmeye başladı.

O kadar çok canım yanıyordu ki bayılacak gibiydim. Bacaklarımdaki kanlar resmen asitleşiyordu.

Vücudumun her yerindeki yaralara döktü. Vücudum yanmaktan uyuşmuştu.
Cebindeki kancayı çıkarır çıkarmaz ne yapacağını anlamıştım.

Direk ellerimle çillerimi kapattım. Kancayı derime gecirmeye başlamıştı. Yüzüm delik deşik olana kadar aynı işlemi uyguladı.

Hyunjinden;

Changbinin verdiği dosyalar ve Nikinin saptadığı numara ile adresi bulabilmiştik. Sadece Felixin çiğliklarını ve yalvarışlarını duyuyordum.

Ve birde yere akan kanların sesini...

Hızlıca yola çıkmak istiyordum. Chan, Seungmin, Changbin, Minho ve Ben tüm hazırlıkları tamamlamıştık.

Basın artık kaybolmuştu. Korumalar arabaların yanına ulaşana kadar etrafımızda durdu.

3 araba vardı ve bunların hepsi silahlı korumalar doluydu. Bu operasyondan polisin haberi olsaydı eminim kendileri halletmeye çalışacaktı, o yüzden fazla dikkat çekmeden hızlıca hareket ettik.

Felixten:

Kolonyanın verdiği yanıklarla iyice baygınlaşmıştım. Vücudumun her yerinden kan akıyordu. Gözlerim kapanığ açılıyordu. Bacağımda takılı kalmış bir çatal vardı.

Acıyı artık hissetmiyordum. Oda işkence çektirmeyi bırakmış, masanın yanında biri ile bagırarak konuşuyordu.

"Ne demek geliyorlar nerden buldular yerimizi? "

"Sizin yapacağınız ise sıçayım"

Telefonu hiddetle kapattıktan sonra elindeki asit dolu kova ile yanıma geldi. Hıckırıklarımdan dolayı konuşamıyordum bile.

Kovayı yanıma bıraktıktan sonra üstüme çıktı. Sinirden gözü dönmüş gibiydi.

"Arzularımı ve intikamımı biraz hızlandırmam lazım sanırım"

Üstüme çıkıp boynuma izler bırakmaya başladı. O kadar iğrenc hissediyordum ki. Boynuma belli edecek kadar öpücükler ve ısırıklar bırakıyordu. Ellerimle uzaklaştırmaya çalışsamda her saniye daha da halsizleşiyordum.