YOUNG BOSS ~JİKOOK~

²⁸GÜL REÇELİ

Gözlerimi açtığımda bulunduğum yerin bir hastahane odası olduğunu anlamam uzun sürmedi ve görüş alanıma giren ilk kişi Taehyung idi Taehyung;

"Canım" diyerek yanıma yaklaştığında umursamaz bakışlar ile kafamı çevirdim kimseyi görmek istemiyor hata kimse ile konuşmak istemiyordum. Sadece yalnız kalmak
kimsenin

"İyi misin? " sorusuna

"İyiyim yada iyi değilim " demek istemiyordum. Bir süre sonra kapıdan giren Hyunlix ile her ne kadar şaşırsam da kocaman olmuş karnına bakamadan geçemiyordum. Hyunlix

Taehyung'a

"Canım bizi bir iki dakika yalnız bırakabilir misin? " dediğinde Taehyung kendinden beklenmeyecek bir tepki göstermiş ve çemkirmeden dışarıya çıkmıştı. Hyunlix

"İyi misin diye sormayacağım çünkü şuanda hiç duymak istemediğin soru bu " dediğinde olumlu anlamda kafamı salladım ve devam etti.

"Seni anlayabiliyorum yani kısmen" dedi sonra yutkunarak elini karnına koydu gözleri gözlerimi bulunca devam etti.

"Bak senin güçlü durman lazım, Jungkook gerçekten seni seviyor ve gerçekten şu anda ne yapıyorsa öfkesinden, hayal kırıklığından yapıyor. Sadece çocuğu isteseydi, yani sen onun için önemli olmasaydın, senin ile evlenmezdi. Bende senin düşündüğünü düşündüm zamanında, Felix ile ilk bebeğimizi kaybettik ama ona hamile kaldığımda Felix ile ilişkimiz net değildi. Bir anda yaşanan bir şeydi ona aldırmak istediğimi
söylediğimde, Jungkook'dan farklı bir tepki vermedi. Bende beni sevmeyen, aşık olmayan bir adamdan hamile kaldığımı zannettiğim için bir hata yapıyordum ve her şey düzeldi.

Evet, ilk bebeğimizi aldırmak zorunda kaldık ama, kalbi durmuştu. Şimdi ikinci bebeğe
hamileyim ve 1 ayımız kaldı. İnan bana Jungkook'da düzelecek. Kendini bırakma ve pes etme " dediğinde sadece olumsuz anlamda kafamı salladım.

Öyle değildi, Jungkook gerçekten beni hayatından çıkarmış ve doğumdan sonrada beni bir daha
görmeyecekti..

Hyunlix  konuşmasını bitirdiğinde kapıdan içeriye Jungkook girdi ürkek bakışlarla ona baktığımda, bakışları kızgın değildi öyle ateş falan da saçmıyordu ama sevgi dolu da değildi.

Hastaneye akşam getirilmiştim kontroller yapılınca da beni odaya almışlar, bebekle ilgilide herhangi bir sorun yokmuş sadece sinirsel bir durum oluşmuş sakinleştirici vermişler ve ben bu saate kadar uyumuşum. Bu olanları bana daha
sonradan Taehyung anlattı ki onca anlattığı arasında bunlar kaldı aklımda ....

Jungkook sakin olan sesi ile "İşlemler tamam doktor istediğiniz zaman çıkabilirsiniz dedi kendini iyi hissediyorsan çıkalım mı?" diye sorduğunda

Kafamı evet anlamında salladım. Jungkook kaşlarını saliselik bir zaman çatıp, bana baktı ve ben gözlerimi o sert bakışlardan kaçırdığımda sıkıntılı bir nefes vererek kapıya yöneldi.

Kapıdan çıktı ve benimde çıkmamı bekledi. Yataktan kalkıp olabildiğince hızlı bir şekilde ayakkabılarımı giyip kapıya yöneldiğim esnada sendeleyince düşmemi engelleyen Jungkook'un kolları oldu. Kafamı kaldırdığımda burun buruna geldik gözlerimi o
muhteşem ve deli gibi özlediğim dudaklarından çekip gözlerine çıkardığımda gözlerinde korku gördüm ve endişe dolu sesi ile

"İyi değilsen kalalım" dedi bir iki saniye beni mi? yoksa bebeğimi düşündüğünden soruyor diye anlamaya çalışsam da tabi ki bebeği düşündüğünde kanaat gerip gidelim
anlamında başımla işaret verdim. Kollarından çıkmaya çalıştım ama o kollarımı daha çok sıkıp gözlerine bakmamı sağladı. Bir kaç saniye şüphe ile gözlerime baktı, elleri
kollarımı o kadar çok sıkıyordu ki acı ile yüzümü buruşturduğum da canımın yandığını anlayarak kollarını çekti ve derin bir nefes daha verdi.