මුලු වටපිටාව ම අලු පාට කරන් ඇද වැටුන වැස්සෙම දෙව්හස් නිඛිල්ව හොයාගෙන යන්න එලියට බැස්සේ සැරින් සැරේ ඒ කලුවර මැද්දෙම පුපුරන අකුනු කිසිම ගානකට ගන්නෙ නැතුව. හමන ඒ අමුතු හුලඟ එක්ක ගස් වැල් පවා සටන් කලේ මහ මූසල හැඟීමකින් මුලු පරිසරේම වහගෙන තියෙද්දි. ඒත් ඒ කිසි දේකට අවධානේ නොදීපු දෙව්හස් වලව්වෙන් පිට උනේ නිඛිල්ව හොයන්න යන්න විනාඩියක්වත් නාස්ති නොකර උනත් එයාගේ ගමනට බාධාවක් උනේ නොහිතපු වෙලාවේ වලව් මායිමේ ඉදන් එයාගේ ඉස්සරහට ආපු කෙනා නිසා.
" සස්මිත .... ? "
ඒ හිටියේ සස්මිත. වැස්සෙන් බේරෙන්න කියලා හිතලද මන්දා කලු පාට කුඩයක් ඉහලන් හිටියත් ඒ හුළං වැස්සෙ සැරට ඒ උත්සාහය සාර්ථක වෙලා නෑ කියලා පෙනුනේ සස්මිතත් හිටියේ හොඳටම තෙත බරිත වෙලා නිසා.
සස්මිතත් මේ වෙලාවේ වලව්වෙන් එලියේ මේ වැස්සේ දෙව්හස් ඉඳී කියලා බලාපොරොත්තු උනේ නෑ. එකපාර තමන් ඉස්සරහට ආපු තමන් වගේම වැස්සෙන් හොඳටම තෙමිලා හිටපු දෙව්හස්ව දැක්ක සස්මිතත් පුදුම උනේ දෙව්හස්ගේ මූනෙන් එයා හිටපු කලබලය ඕනෙවටත් වඩා හොඳට පෙනුන නිසා.
" දෙව්හස් ... ? "
නොහිතපු විදිහට දෙන්නම බලාපොරොත්තු නොවුනු වෙලාවක උන දේත් එක්ක දෙන්නට දෙන්න තප්පර ගානක් විතර මූනෙන් මූන බලන් හිටියත් එයාල ආපහු පියවි සිහියට ආවේ පුපුරපු අකුණක් එක්ක.
සස්මිත මේ මහ වැස්සෙ වලව්වට එන්න ඇත්තේ මොකක් හරි වැදගත් පණිවිඩේකට කියලා හිතුනත් දෙව්හස් සස්මිතව පහු කරන් ගියේ වචනයක්වත් කියන්න තවත් තප්පරයක්වත් නාස්ති කරන්න අකමැති උන නිසා.
" දෙව්හස් මල්ලි .. නිඛිල් ඉන්නේ කරදරේක ! "
සස්මිත කියපු දේත් එක්ක දෙව්හස් එතනම ගල් ගැහුනේ එයාට ඇහුනා හරිද කියලා හිතන ගමන්.
" මො..කක්... ද කී..වේ ?? "
බයටද දුකටද එහෙමත් නැත්තම් සීතලටද මන්දා දෙව්හස්ගේ වචන පවා කැඩෙද්දි දෙව්හස්ගේ පිටිපස්සෙන් දුවන් ආපු අභිශේක් වගේම නිතිනුත් අඩියට දෙකට සස්මිතලා ගාවට කිට්ටු උනේ එයාලටත් සස්මිත කියපු දේ ඇහුන නිසා.
BẠN ĐANG ĐỌC
ආර්‍යආත්ම ( Aaryathma )
Phi Hư Cấu" කඩදොර උරුමය නුබයි ! එය රැකගන්න. භාරකරු සොයාගන්න !!"
