" මට මේක හිතාගන්න බෑ. එදා අපි හිතුවේ යතුරුගහලියද්දේ තියෙන්නෙ ඇත්තම යතුරක් නෙවෙයි යතුරක් කියන්නෙ දොරටුව විවෘත වෙන ක්‍රමයක් වෙන්න ඇති කියලා. ඒත් දැන් අන්තිමේ අපිට ඒ විසික් කලා කියලා කියන යතුරක් හම්බෙලා ? "
උදේ දෙහදුකඩුල්ලට යන්න ලෑස්ති වෙන අතරේ නිතින් අභිශේක්ගෙන් ඇහුවේ එයාට තිබුන ප්‍රශ්නේ. මොකද එයාට මේ ඔක්කොම පැටලිලා වගේ හැඟීමක් ආවේ.
" ජේඩ් මෙහෙමයි. මේ එකක්වත් ඇත්ත නෙවෙයි. අපි ගෙස් කරන ඒවා. යතුරුගහලියද්දට යතුරක් විසි කලා හෝ නොකලා ජනප්‍රවාද එක්කයි, අපි හොයා ගත්ත දේවල් එක්කයි තේරෙනවා නේ යතුරුගහලියද්ද තමයි මේ දොරටුව විවෘත කරන එකට යතුර උනේ කියලා. මොකද ඒකෙන් තමා අපි කඩුවේ චිත්‍රේ හොයාගත්තෙ.
ඊලඟට අපිට ඔන්න මොකේද නොදන්න යතුරක් හම්බෙනවා. අපිට හිතන්න පුළුවන් එකම දේ ඒ අර යතුර කියලා. සමහර විට ඒ යතුර විසික් කරන්න නැතුව ඇති. සමහර විට විසික් කරන්න ඇති.
එහෙම නැත්තම් මේ යතුර උරුමයට සම්බන්ධ වෙන එකක් වෙන්න පුළුවන්. නැත්තම් දුටුගැමුනු කුමාරයා එයාව එක්කන් යන්න එද්දි විසික් කරපු යතුරක් යතුරුගහලියද්දට වැටෙන්න ඇති. අර කතාවේ තියෙනවා වගේ එයා පස්සෙ ඇවිත් ඒ යතුර අරන් නැකැත් පත්‍ර ඒක පරිස්සමට අරන් තියලා යතුරුගහලියද්දේ පන්සලක් හදලා දෙහදුකඩුල්ල ගැන ඉඟියක් ඇතුල් කලාද දන්නෙ නෑ නේ.
අතීත කතා කියන්නෙම අපිට අහන්න දකින්න පුළුවන් දේවල් එක්ක අපි ගොඩනගන කතන්දර. ඒවා සීයට සීයක් ඇත්තවත් සීයට සීයක් බොරුත් නෙවෙයි. ඉතිහාසය ගොඩක් වෙලාවට රඳා පවතින්නෙ ඒක දකින කෝණයයි දකින කෙනයි මත. අන්න ඒකයි ගොඩක් ඉතිහාස කතාවලට දෙපැත්තක් තියෙන්නෙ. වීරයාගේ පැත්තෙනුයි දුෂ්ටයාගෙ පැත්තෙනුයි. හරියට ඉන්දියාවේ අයට රාමාගෙ පැත්තෙන් කතාවක් තියෙද්දි අපිට රාවණාගේ පැත්තෙන් කතාවක් තියෙනවා වගේ. ඉතිහාසය සාපේක්ෂයි. "
අභිශේක් නිතින් අහපු දේට ඒ විදිහට උත්තර දීලා ඉවරවෙනකොටම දෙව්හස් වගේම නිඛිලුත් පිටත් වෙන්න ලෑස්ති වෙලා ආවේ උදේම පිරිසිදු වතුරෙන් හොඳට නාලා එක වගේ සුදු පාට sweatpants වලට සුදු baggy t ඇදලා. එයාලා යන්නේ ශුද්ධ ස්තානයකට නිසා වගේම ඒ ඇතුලේ මොන වගේ දේවල්වලට මූන දෙන්න වෙයිද දන්නෙ නැති නිසා පහසු වගේම පිරිසිදු ඇඳුමක් විදිහට එයාලා මෙහෙම අඳින්න තීරනය කලා.
