තිස්එක්වෙනි දිගහැරුම

2.1K 382 77
                                    

එතනට ගියපු හතර දෙනාම එකපාර නතර උනේ දෙව්හස් වගේම නිඛිලුත් බලාගෙන හිටපු දිහා බැලුවම දැක්ක දේත් එක්ක.

දෙහදුකඩුල්ලේ එයාලා ඉදගෙන හිටපු තැනට හරියටම ඉස්සරහ තිබුන පරන ගඩොල් එහෙමෙහෙ වෙලා ගලින්ම හදපු රතුපාටට හුරු කලුපාට ලාච්චුවක් වගේ එකක් මතු උනේ දෙව්හස් නිඛිල් වගේම අනිත් කට්ටියත් මූනට මූන බලාගද්දි. ලාච්චුවක් කිව්වට ඒක ඉදිරියට නෙරීමක් මිසක් හිදැසක්වත් මුකුත් තිබුනෙ නෑ. හරියට නිකන් අඩි දෙකේ තුනේ ගලක් වගේ එකක්.

දෙව්හස් මුකුත් විරුද්ධත්වයක් පෙන්නපු නැති වෙලාවේ ශාලිනී ඉක්මනින් එතනට ඇවිත් දෙව්හස් ගාවින් හිටහද්දි සස්මිතත්, නිතින් වගේම අභිශේකුත් එතනට ආවා.

නිඛිල් කෙලින්ම ඒ ලාච්චුව වගේ ගල අල්ලන්න උත්සාහ කලත් එයා අත තියන්න කලින්ම සස්මිත ඒ අත ඇදල අයින් කලේ දෙව්හසුත් නිඛිල්ට හොදට රවද්දි.

" නිඛිල් මල්ලි පොඩ්ඩක් ඉන්න. අපි දන්නෙ නෑනෙ ඕක මොකක්ද කියලා. අනික ඒකෙ මොනා හරි අකුරු වගයක් තියෙනවා. ඒවා මැකිලා වගේ හැබැයි "

සස්මිත නිඛිල්ට අත තියන්න එපා කියන්න හේතුව එයාට පැහැදිලා කරල කියන ගමන් එහෙම්ම බැලුවේ ඒ අමුතු ලාච්චුව වගේ එක දිහා. එයාලයි ඒ ලාච්චුවයි අතර අඩි පහක් විතර පරතරයක්. ලොකුවට නොපෙනුනත් ඉස්සරහ පැත්තේ මොනාහරි අකුරු වගයක් එයාලට පෙනුනා.

" ඔය අකුරු මැකිලා නෑ. ඔය කදම්භ-පල්ලව කියන අකුරු ක්‍රමේ. ගොඩක් ඉස්සර කාලෙ ලංකාවේ පාවිච්චි උනා. "

සස්මිත මැකිලා කියල හිතපු අකුරු වෙනස්ම අක්ශර මාලාවක් විදිහට දෙව්හස් අඳුරගද්දි ශාලිනී ඇරෙන්න අනිත් හැමෝම පුදුම උනේ එයාලා ඔය නම ඇහුවෙත් අද නිසා.

දෙව්හස් වගේම ශාලිනී කියන්නෙත් සෑහෙන පරණ පරම්පරාවල් දෙකක උරුමක්කාරයෝ නිසා එයාල යම් මට්ටමකට මේ ගැන දැනගෙන හිටියා. එයාලාට පරණ පොත් කියවන්න ඔය වගේ ඉස්සර ලංකාවේ පාවිච්චි උන අකුරු වර්ග කීපයක්ම ඕනෙ වෙන නිසා එයාලාට පොඩි කාලෙ ඉදන් ඕව උගන්නන එක ඒ පරම්පරාවලට සාමාන්‍ය දෙයක් උනා.

ආර්‍යආත්ම ( Aaryathma )Donde viven las historias. Descúbrelo ahora