ඉතින් කවුරු කෑගැහුවොත් ඒ කටහඩ නම් මුලු නුගේගොඩටම ඇහුනද මන්දා. මොකද ඒ කටහඩ ඒ තරම් තීව්රයි. හරියට තීව්රයි.
"ඒ මොකෝ?"
මහ හයියෙන් කෑගහන්න ඕනෙත් නෑ මොකද හොයපු කෙනා දැනටමත් හිටියේ පංති කාමරයක් ඇතුලේ. හරියටම කිව්වොත් සුදු පාට පසුබිමේ දොළහා වසර විද්යා කියලා කලු අතුරු වලින් ලියාපු පුවරුවක් එල්ලපු පංතියේ.
"දන්නේ නෑ බං උබට දැන් ෆ්රී පීරියඩ් එකක් නම් ඇවිත් හම්බවෙන්න කිව්වා"
"ආ! හරි බං එල මං යන්නම්!"
නහයට දැනෙන විද්යාගාරයක තරම් අර අමුතු ගඳ. ආපු කොල්ලාට නම් ඒ ගඳ එන්නේ කොහෙන්ද කියලාවත් හොයා ගන්න ඕන කමක් නෑ පණිවිඩය කියලා ඉක්මනට ආයෙම දුවන්න හදිස්සියක් තිබ්බේ. ඉතින් නර්තන පණිවිඩය හරි හැටි අල්ල ගත්ත එකෙන් කොල්ලා ආයෙම එලියට දිව්වා. දිව්වත් වගේ මෙච්චර වෙලා පෙරලන්න හිටපු ජීව විද්යා පාඩම් ලියාපු සී ආර් පොත වහන ගමන් නර්තනත් පුටුවෙන් නැගිට්ටා.
එහෙනම් සමහර විට මේ හිස් කාල පරිච්ඡේදයක් වෙන්න ඕනේ.
"ඒ බං මං ඩ්රාමා රූම් එකට ගිහින් එන්නම්"
ඉතින් නැගිටලා පන්තියෙන් එලියට යන ගමන් නර්තන ඒ දැනුවත් කරේ තමන්ට එහා පැත්තේ හිටපු සගයව.
"ආ ඉක්මනට වරෙන් එහෙනම් මිස් එනවා ඊලග එකේ!"
"හා හා"
ඒ වෙනකොට කොරිඩොවටත් ගිහින් සේක්ෂන් එකෙනුත් එලියට යන්න නර්තන පඩියට අඩිය තියලා ඉවරයි.. කොහොම හරි!
පන්තියෙන් එලියට ආපු ගමන් නර්තර හැරුනේ එයා කලින් කිව්ව ගමනාන්තයේ දිහාවට. අර කිව්ව ඩ්රාමා රූම් එක පැත්තට.
ඒත් විද්යා අංශයේ කෙනක් ඩ්රාමා රූම් එකට? කලාවත් විද්යාවක් විද්යාවත් කලාවක් නම් තමයි.. ඒත්..?
නෑ නෑ ඒ ඒත් කියන තැනට හරි හමන් උත්තරයක් තියෙනවා. ඒකට හොඳ පැහැදිලි හේතු තියෙනවා. ඒකට හේතුව එයාලගේ පාසලේ ඇතුල්වීමේ ප්රධාන ගේට්ටුව ගාව එල්ලපු දැන්වීම් පුවරුවෙත් ලොකු අකුරින් ප්රදර්ශනය කරලා තියෙනවා..