ඒ කිව්ව දේ නම් නර්තනට ඇහුනේ නෑ කියන්න කැට තියලා කියන්න පුලුවන්.. මොකද මෙච්චර කාලයක් රූපවාහිනියකින් දැක්කොත් මිසක් ඈතවත්, අඩුම අත්සනක් ගන්නවත් ඉඩක් ගන්න බැරි වුනු චරිතයක් දැන් තමන්ගේ ඇස් පනා පිටම ඉද්දි නර්තනට ඒ කියපුවා කොහේ ඇහෙන්නද?
ඉන්න ඒ අන්තිමට පාරට ඒ රූපය පහුගිය IPL තරගාවලියේ දැක්කට පස්සෙද? නැත්තන් එයාගේ කලින් ඉස්කෝලේ යාලුවෝ කයියක් ගහන වෙලාවට ඒ පන්දු යැවීම ගැන වර්ණනාව ඇහුවට පස්සෙද? නැත්තන් අර කාගෙත් අතරේ ප්‍රසිද්ද මාණික්‍ය දේවප්‍රියත් එක්ක කරට අත දාගෙන ගහපු පින්තූරය තියෙන පෝස්ටරෙන් දැක්කට පස්සෙද? ඒක නම් නම ගිය ඇගලුම් සන්නාමයක දැන්වීමක්.. හැබෙයි දැන්!
මේ සමාජ ජාලවක්වත් පත්තරයක්වත් පෝස්ටරයක්වත් වෙලඳ දැන්විමක්වත් නෙවෙයි හැබැහින්!! සතින්ද්‍යගේ තාත්තව නැත්තන් විසුද් පබසර ව හැබැහින් දකින පළවෙනි වතාව!!
දෙවියනේ ඉතින් මාණික්‍ය දේවප්‍රිය දැක්කට පස්සේ ආපු අනිත් හෘදයාබාධය මේක නෙවෙයිද! මොකද සතින්ද්‍ය වාහනයෙන් බහිනකල් නර්තනට එයාගේ ඇරුනු කට වහගන්නත් අමතයි.
"Ma boy! කෝ යමු මං පුතාගේ අම්මිට කියන්නම් සේරම ඉවර වෙලා කොල්ලව ආයෙම පන පිටින් ගෙදර ගෙනල්ලා ඇරලවනවා කියලා! එතකොට කාටවත් බය වෙන්න දෙයක් නෑ!"
සතින්ද්‍ය බැස්ස ගමන්ම කරේ නර්තනගේ උරහිසේ හැප්පෙන ගමන් නර්තනට ඇහැක් ගහපු එක.. ඒත් දැන් සතින්ද්‍යට පෙන්නන්නත් නර්තනට එයාගේ යාලුවා පෙන්නන්නත් කෝ ඒ හොයපු කෙනා..
ඉතින් නර්තන රිදුනු හිනාවක් මූනට ගත්තේ නොකරම බැරි තැන..
"අක්කා ඉන්නවා.. අපි එයාට කියමු සතින්ද්‍ය අම්මට එන්න වෙන්නේ නෑ"
"ආහ් අම්මි ගෙදර නැද්ද? එහෙනම් තාත්ති?"
"දෙන්නම නෑ මචං අපි අක්කට කියමු"
"අප්පටසිරි හා යමංකෝ එහෙනම් මා පුතාගේ අක්කිව බලන්න! තාත්ති එන්න! ආහ්! අපේ Google map එකටත් නැගිටින්න කියන්න මල සමයං නිදි!!"
වෙන කරන්න දෙයක් නෑ නර්තන හිනා වුනා මොකද මේ වෙලාවේ හිත රිද්දගන්න බෑ.. ඒ වෙනුවට ඒ නම් දෙකට කැළණියේ බුදුන් ඉස්සරහා වුනත් එක හිතින් පිං දෙනවා ඇරෙන්න..
