"ආ එතකොට කවුද හරකා? මමද හරකා??"
හොඳ ප්‍රශ්නයක්.. හතර අතේ ගොක් කොල, බෞද්ධ කොඩි අර ගත්ත කොල්ලෝ දුවන තැන නර්තන ඒ අහද්දි කිණිහිරට කට කොනින් ලා හිනාවක් ගියා.. මොකද,
"මට වෙන හරක් නෑ"
හරක් නෑලු.. හරක් ඉන්න විදිහකුත් නෑලු.. ඒ පෙනුම කිව්වෙම ඒක.. ඒ කියාගෙන කිණිහිර එයාට ඉන්න හරකාගේ පිටට තල්ලුවක් දාපු පාර හරක් පැටියගේ කකුල් ඉස්සරහා වෙලා කොරිඩෝව දිගට ගමන පටන් ගත්තත් වගේ කිණිහිර හා හා පුරා කියලා ජීවිතේ පළවෙනි වතාවට හරකෙක් දක්කන්න ගත්තා..
"ඔයා දුෂ්ඨයි කිණිහිර!!"
"ම්.."
ඉතින් නර්තනගේ ගමන බාල වෙන වාරයක් ගානට කිණිහිර පිටිපස්සෙන් එන ගමන් කොල්ලව ඉස්සරහට තල්ලු කරන්න ඇති.. හැබෙයි,
"birthday එක කවද්ද?"
කිණිහිරගෙන් එන ප්‍රශ්න ඇත්තටම තැනක් වෙලාවක් ගලපලා අහන පස්මහ බැලුම් බලපු ජාතියේ ප්‍රශ්න නෙවෙයි කියන්න නර්තනට දැන් හරියටම තේරුම් ගිහින් තියෙන්නේ. ඉතින් පඩි පෙල නගින්න පටන් ගත්තත් වගේ ඔන්න ආයෙම එහෙම දෙයක්..
"ජූනි 8"
ඒ නර්තනගේ උපන් දිනය. ඒක දැන් පහු වෙලා එහෙමත් කල්.
"ම්.."
"ඔයාගේ?"
"December 13"
"ඕ..! ළගයිනේ! කේක් ඕනේ එහෙනම්! මෙච්චර දුෂ්ඨකම් කරන එකේ මට කේක් කෑලි දෙකක්වත් ඕනේ!"
"මම කේක් කන්න කැමති නෑ"
පඩිපෙල නගින ගමන් කිණිහිර ඒ කිව්වේ.. ඉතින් නර්තන එහෙන්මම පිටි පස්ස හැරිලා එයා දිහා බැලුවේ කිණිහිර පහල පඩියෙම නතර වෙද්දි..
"ඔයාට ඒක මතකද?"
"මොනාද?"
"ඔයාගේ පරණ දේවල්?"
නර්තන ඒ ඇහුවේ හරි කුතුහලයෙන්.. ඇත්තටම කිණිහිරට සේරම දේවල් මතකයිද? කලින් අමතක වුනු හැම දෙයක්ම..? කොහොමත් කිණිහිර සතින්ද්‍යගේ උපන් දිනය දවසෙත් කේක් කෑල්ලක් කටේ තිබ්බේ නෑ කියලා නම් නර්තනට හොඳට මතකයි මොකද ඒ වෙනුවට කේක් 'නෑවේ' එයා නිසා.
