මේකද මේ හැම දෙයකම අවසානය? ඇස් සිය ගානක් ඉස්සරහා ලැජ්ජ කරන්න? හෝ ලැජ්ජ වෙන්න?
ඇත්තටම නර්තන ස්ටේජ් එක මැද්දට විසි වෙලා ආවේ හරියටම පැත්තකට විසික් වෙලා ගිය දුර්වර්ණ වුනු තඹ කාසියක් හා සමානව.. ඒ තරම් අඩු ලංසුවෙන් පරාජය කරන්නත්, ඒ තරම් අඩු ලංසුවෙන් සමාජයක් ඉස්සරහා ලැජාජ වෙන්නත්.. සම වයස් කණ්ඩායමක් ඉස්සරහා සමච්චලයට ලක් වෙන්නත්..
ඊටත් දැන් මේ සේරම තමන් පිටගම්කාරයෙක් නිසාවෙන් වුනු ප්‍රශ්න නම්.. පිටගම්කාරයෙක් කියන්නේ කවුද? ඒ කෙනා එන්නේ මනුස්ස සංහතියෙන් නෙවෙයිද? පන ගැහෙන හිතක් මනුස්ස ස්වරූපයට අත් දෙකක් කකුල් දෙකක් වෙනුවට වෙනම දෙයක්ද? වෙනස් ලේ වර්ගයක්ද?
ඇත්ත නර්තනට ස්ටේජ් එක උඩට තල්ලු වෙලා ආපු මිනිත්තුවේ හිතුනේ ඒ ටික..
එතකොට මේ සේරම පිටගම්කාරයෙක් නිසාද?? තමන් පරයා අනෙකෙක් නැගිටිනවා බලන් ඉන්න බැරි කමද?? ඒකද මේ තරම් කඹ ඇදිල්ලක්?
"හොඳයි"
ඉතින් බොරු කියන්න ඕනේ නෑ.. ස්ටේජ් එක මැද්දේ තියෙන ස්ටෑන්ඩ් මයික් එක අල්ලන ගමන් නර්තන එයා දිහා බලන් ඉන්න සෙනග දිහාවට ඇස් යවන් කල්පනා කරේ තමන් තනියම සෙනගක් ඉස්සරහා මේ තරම් උස වේදිකාවක් උඩ කාගෙත් නෙත් සිත් ඇදගෙන කිසිම දක්ෂතාවයක් පෙන්නපු කෙනෙක් නෙවයි නේද කියලා..
කවදාද එයා ඒ තරම් දෙයක් කරේ?
ඒත් හරියට මතක් කරොත් නර්තන වේදිකාවක් උඩට කලින් දවසක නැග්ගා.. ඒ රාජ්‍ය ළමා නාට්‍ය උළෙලේ හොඳම පිටපතටත් හොඳම නාට්‍යයටත් ලැබුනු ජයග්‍රහනය සමරන්න. ඒකත් හැමෝගෙම අත්පොලසන් හඬ මැද්දේ..
ඉතින් ඒකම මදිද..? ඒකම නෙවෙයිද නර්තනගේ වේදිකා ආගමනයට මුල? එතනම නෙවෙයිද ආයෙම වේදිකාවක් උඩ මුලු ගැන්වෙන්න අනවශ්‍යයි කියලා නර්තනට උගන්නපු තැන..?
"නිමල් මෙන්ඩිස් මහත්තයා මෙහෙම දෙයක් කිව්වා"
මුලු හෝල් එකේම පිරෙන්න සෙනග. ඊටත් දැන් පිටිනුත් කට්ටිය ජනෙල් වලින් එබිගෙන බලන් ඉන්නවා.. එතකොට නර්තන මුලින් කටහඩ අවදි කරද්දි හෝල් එකේ බාගයක් වෙනම කතාවක.. තවත් සමහරක් විතරක් නර්තන දිහා බලන් ඉන්න වෙලේ සතින්ද්‍යත් කලබලයෙන් ඇතුලට ඇවිත් නර්තන දිහා කර කියා ගන්න දෙයක් නැතුව බලන් ඉන්නවා දැක්කම..
