ඉතින් එවපු කෙනාගේ නමක් ගමක් තියා රූපයක්වත් පේන්න නැති එකේ නර්තන ගත් සැනකින් යැව්වේ ඒ ජාතියෙම ප්‍රතිචාරයක්.
'👍🏻'
ඒ යවලා අනිත් පැත්තට,
'?'
'?'
නර්තනගේ ප්‍රශ්නාර්ත ප්‍රතිචාරයට එහා පැත්තෙන් ආවේත් ඒ වගේම ප්‍රශ්නාර්තයක්. ඉතින් ඉහ මොල ස්නායු පද්දතිය වේගයෙන් වැඩ කරනවද මන්දා නර්තන මේ කවුද කියලා හොයාගන්න උභතෝකෝටි ප්‍රශ්නයක හිර වෙලා ඉන්න තැන ප්‍රශ්නය ලාවට හරි නිරාකරනය කර ගන්න තෘ කෝලර් යෙදුමට දුවන් ගියේ. ඉතින් ඒ නොදන්න අංකයේ අයිතිකාරු තවත් දුරකථනයක 'Manu' කියලා සුරැකි තියෙන විදිහ දැක්ක ගමන් තත්පරයට අඩු කාලයකින් නර්තන ඒ කවුද කියලා හරියටම අදුන ගත්තා,
"කිණිහිර!"
අංකයේ අයිතිකරුගේ නමත් කියාගෙන නර්තන ඒ අංකය තමන්ගේ ලැයිස්තුවට එකතු කර ගන්න දෙපාරක් හිතුවේ නෑ.. මේ නම්බරය එයාට කොහෙන්ද කියලා අහන මොඩ වැඩේ කරන්න ගියෙත් නෑ මොකද සතින්ද්‍ය කියන්නේ ඒකට උත්තරේ.. ඊටත් ආයෙම සැරයක් කෙටි පණිවිඩ ඉසව්වට ගියත් වගේ නර්තන දැක්කේ කලින් කිසිම රූපයක් නැති තැන දැන් හරි අපූරුවට සුදු කලු පාටින් පින්තූරයක් වර්ණගැන්විලා තියෙන විදිය..
ඉතින් පොඩි වෙලාවකට කෙටි පණිවිඩ අමතක කරමු.. මොකද නර්තනට කලින් එයාගේ හිත ඒ පින්තූරය උඩට ඇගිල්ල ගෙනිහින් ඉවරයි.. ඇත්තටම එතන ලොකුවට දෙයක් තිබුනේ නෑ.. සුදු පාට අත් කපපු ටෑන්ක් ටොප් එකක් ඇදගෙන හිටපු කිණිහිර ඇඳ උඩ වෙන්න ඕනේ වැලමිටි වලින් බර වෙලා තමන්ගේම පින්තූරයක් ගත්ත කෝණය.. එතන කිණිහිරගේ හිසකෙස් වුනත් දැන් තියෙනවට වඩා ටිකක් දිගයි.. දිගයි වගේම කවරදාටත් වඩා අවුල්.. හරියට නිදාගෙන නැගිටපු වෙලාවක වගේ.. ඊටත් කිණිහිර කැමරාව දිහා බලන් ඉන්න බැල්ම.. නෑ එතන හින්වක් නැ එත් හිනාවක් නැති මූන වුනත් ඒ දිහා තත්පර ගානක් බලන් හිටපු නර්තනගේ හිත පොඩි වෙලාවකට මොකක්ද කරා.. ඒත්,
ඒ වුන දේ තේරුම් ගන්න බෑ.. එහෙමයි කියලා එයා ඡායාරූපය අහකට දාලා ගියත් නෑ ඒ දිහා තව වෙලාවක් බලාගෙන හිටියා මිසක්.. ඒත් ආයෙම සැරයක් කිණිහිරගෙන් කෙටි පණිවිඩයක් ආවත් හරි,
