නර්තන මුමුණපු නමේ අයිතිකාර පාර්ශවය හිටියේ ඒ නම ඇහුනත් බිහිරි විදිහට.. එක්කෝ ඕන කමින්ද.. මොකද නම වගේද දැන් දකින කදුලු?
ඉතින් කතා කරන ඇස් ටිකෙන් ටික රැලි වෙන විදිහ නර්තන එයා අඩපු ඇස් අහකට හරවගන්න හදන උත්සහය වගේම වේගවත්.. ඒත් දැන් දැන් ඒ කදුලු ගලපු පාරවල් කදුලු වලට උපන් ලැජ්ජාව වහන් කරන්න අහකට හරවගත්ත නර්තනගේ මූන දිහා බලාගෙනම කිණිහිරගේ අතක් උඩට ආවේ ඒවා පිහින්නද.. හැබෙයි,
"දරා එහෙනම් ඉක්මනට සෙට් එක හදාගනින් මචං හෙට කලුවර වැටෙන්න කලින් ඒ ෂොට් එක අරන් ඉවරයක් කර ගන්න ඕනේ"
ඉතින් අල්ලපු අඩි දෙක තුන ඇතුලේ ඇහුනු රන්ගිර සර් ගේ කටහඩ ඇහෙන්න විතරයි ඕන වුනේ කිණිහිරගේ ග්‍රනයත් නර්තනගේ අඩපු ඇස් කලබල වෙන්නත්. ඊටත්,
"ආහ්!! මං මේ මුලු ඉස්කෝලේම පෙරලගෙන මයේ පුතාවයි අපේ උක්කුං පුතාවයි හොයනවා!! බලද්දි මුන් දෙන්නා මෙතන මූනට මූන බලාගෙන face time පටන් අරන්!!"
එහා කොනින් ආවේ රන්ගිර සර්ගේ කටහඩ වුනාට මෙහා කොනින් ආවේ අවුරුදු කාලෙට ගමේ ත්‍රිවිලරය උඩ බැදගත්ත ලවුඩ්ස්පීකරේක සද්දේ. ඒක නම් ඒ තරම්.
ඉතින් කදුලු පිහින්න උඩට ආපු කිණිහිරගේ අත අනිජ්චානුකව නර්තනගේ නලලට ගිහින් නතර වුනේ හරියට එතනට අදෘශ්‍යමාන බලවේගයක් මැදිහත් වුනා වගේ.
"උණ"
"ආහ්?"
කිණිහිර කිව්වේ උණ කියලා වුනාට එකම වෙලාවේ සතින්ද්‍ය ත් රන්ගිර සර් ත් ඒ දන්නා ඉන්න තැනට ආපු එකෙන් කිණිහිර මුකුත් නොකරපු ගානට අත අරගත්ත එකෙන් නර්තනට දෑන් එයාට තිබ්බ උණත් අමතකයි.
"ආහ් කොල්ලා තාම මෙතනද? මොකද වුනේ ඇගට හරි නෑ වගේද? කෝ බලන්න"
ඇමතුමක හිටියා වුනත් ඒ ඇමතුම විසන්ධි කරලා සර් නර්තනගේ උණ බැලුවා. බැලුවා තමයි.. හැබෙයි දැන් නර්තනට ආයෙම උණ වැඩි වෙන්න යන්නේ.
"නර්තන ඔයාට උණද?! උණත් තියාගෙනද අද ස්කූල් ආවේ??"
රන්ගිර සර් උණ බැලුවට පස්සේ අනිත් පැත්තට සතින්ද්‍යත් නර්තනගේ නලලට අත තියලා බැලුවා කිව්වොත් මේ විනාඩිය ඇතුලේ කොල්ලගේ උණ තුන් වතාවකට තුන් දෙනෙක්ම බැලුවා. ඉතින් දැන් බෙහෙත් දෙන වෙලාව,
