ඉතින් නර්තන ඒ අකුරු අමුනපු විදිහටම ආපු අර මොකක්ද එකත් සතින්ද්‍යගෙන් ගියා.. මොකද සතින්ද්‍ය හිටියේ කලබලයෙන්.. ඒකට එකම ලොකුම හේතුව නිදාගෙන හිටපු වෙලාවේ අතුරුදහන් වෙලා හිටපු යාලුවාව හොයා ගන්න බැරි වුන එක.. ඒත්,
"මොකක්ද මෙතන වූනේ? තනූජ what happened?? ඇයි නර්තන මෙහෙම ඉන්නේ?"
"යකෝ යොහාරයා මූව බලෙන් kiss කරන්න ගත්තා!!"
ඉතින්..
"What!!"
"අඩෝ අඩෝ! මොකද්ද බල්*ලෝ ඒ කරේ! උබට පිස්සුද!"
"යොහාර තමුසේ ඉවරයි!!!"
"සතින්ද්‍ය! මචං නවත්තපං!"
"ඕයි ඕයි! ගහගන්න එපා!"
"නෑ මූට නෙලලත් මදියි කරපු වැඩේට!!"
වැඩිය වචන වරද්ද ගන්න බෑ මෝකද සතින්ද්‍ය මෙතන. අනවශ්‍ය සමාජ විචාරශීලී වචනයක් එලියට ආපු ගමන් සතින්ද්‍ය අතින් ඒ අයටත් කන්න වෙනවා කියලා දන්න නිසාම ඒ අය කරේ සතින්ද්‍ය අතින් ගුටි කන්න ඔන්න මෙන්න ඉන්න යොහාරව පැත්තකට ඇද ගන්න දගලපු එක. ඉතින් තමන්ට වුන දේ කොහොම වුනත් නර්තන දැන් යාලුවගේ දරදඩු වුනු අත් වලින් යොහාරගේ තද වෙලා තියෙන ඇදුම ගලව ගන්න ලොකු යුද්ධයක.
"උබ මොකක්ද යකෝ මගේ තාත්තා අප්පච්චිට තියෙන තරම් අපහස කර කර මගේ යාලුවට කරේ!! ආහ්! උබව තියන්න වටින්නේ නෑ බල්*ලෝ!!"
"සතින්ද්‍ය අත ඇරපංකෝ.. දැන් මෙතනට තව උන් එයි!"
ඒ නර්තන.. ඇත්තටම මෙතනට තව කට්ටිය ආවොත් වෙන දේ අන්තිමට කොහෙන් නතර වෙයිද කියලා හිතන්නත් නර්තන බයයි.. ඒත් එයා ඒ කෑගහන හැම වචනයක් ගානටම සතින්ද්‍යගේ අත් වලට හිර වෙලා හිටපු යොහාරගේ කියවගන්න බැරි බැල්ම වැටිලා තිබුනේ නර්තනට..
"ආපු දෙන්!! මූ උබට අත තියලා කර ගත්තේ හොඳ වැඩක් කියලා උබ හිතුවද!!"
"ගහන්න එපා බං! ගහන්න එපා අපි යමු!!"
ඒක අතකට හැඩි දැඩි මගක් නැති එකට නර්තනට ආවේ තමන් ගැනම කෝපයක්. මොකද එක පැත්තකින් යොහාර.. අනිත් පැත්තෙන් සතින්ද්‍ය.. ඉතින් අමාබාම් කරන්න තව අයගේ උදව්ව ඕනේ.
