𝑴𝒂𝒌𝒆 𝒎𝒆 𝒉𝒂𝒕𝒆 𝒚𝒐𝒖

{6}

Η ώρα είναι πλέον 9:30 και αφού έχουμε κανονίσει να συναντηθούμε στις 11:30 θα ήταν καλό να σηκωθώ και να ετοιμαστώ σιγά σιγά.

Έτσι όπως σηκώθηκα από το κρεβάτι χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού.

"Ανοίγω εγώωω"

Άκουσα τον αδερφό μου να φωνάζει απο το σαλόνι.

Ανασήκωσα τους ώμους και πήγα στο δωμάτιο-ντουλάπα μου για να ψάξω τα ρούχα για τις βραδινές εξόδους.

"Άννα μουυυυυυυ"

Άκουσα μιά γνωστή κοριτσίστικη φωνή να τσιρίζει ενώ ήρθε και με αγκάλιασε κατευθείαν.

"Σιγά βρε Νικολία μου, δεν έχεις και τίποτα χρόνια να με δεις"

Της είπα όταν σταμάτησε επιτέλους να με αγκαλιάζει.

"Ναι, απλά τώρα είμαι χαρούμενη"

Είπε σαν μικρό παιδί ή κολλητή μου.

"Α μπα? Και γιατί αυτό"

Είπα και γύρισα και πάλι προς την ντουλάπα μου ψάχνοντας ρούχα.

"1ον μου άνοιξε ο αδερφός σου ο οποίος δεν φόραγε μπλούζα και έχει ένα σώμα κόλαση και 2ον ΘΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΜΕ ΜΑΖΙΙΙΙΙΙΙ"

"Καλόοοοοοοο, αυτό για τον αδερφό μου δεν θα το σχολιάσω καν"

Της είπα και γέλασε.

"Λοιπόν, για κοίτα εδώ τι έχω φέρει για εμένα"

Είπε και ξετύλιξε 4 φορέματα τα οποία είχε πάρει μαζί της.

Λογικά θέλει να διαλέξω ποιο θεωρώ ποιο ωραίο μάλλον, ε?

Όχι καμάρι μου εσύυυ, τι λες τώρααα, να τα καμαρώσεις στα έφερε η κοπέλα. ΞΥΠΝΑ ΜΩΡΗ ΑΧΡΙΣΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑΛΕΞΕ!

Οχου μωρέ γκρίνιααα.

"Αυτό το απλό είναι πιο ωραίο"

Της είπα δείχνοντας το φόρεμα που μου άρεσε.

"Λες?"

"Ναι, σου πηγαίνει το χρώμα"

"Έγινε"

Είπε και πετώντας (κάτω) τα υπόλοιπα φορέματα έτρεξε... στο μπάνιο λογικά για να αλλάξει.

Όσο εκείνη άλλαζε εγώ διάλεξα φόρεμα και παπούτσια για το σημερινό βράδυ.

Ελπίζω να πηγαίνουν ωραία μεταξύ τους.

Μετά από λίγο εμφανίστηκε η Νικολία με το φόρεμα της.

"Καλά ε, είσαι κουκλάρα"