𝑴𝒂𝒌𝒆 𝒎𝒆 𝒉𝒂𝒕𝒆 𝒚𝒐𝒖

{18}

Το πρωί ξύπνησα από το εκτυφλωτικό φως του ήλιου που έμπαινε μέσα από τα παράθυρα.

Γαμώτο, τι ήταν πιο σημαντικό από το να κλείσω τις κουρτίνες χτες βράδυυυ.

Το ότι είδα τον άγνωστο από κοντά? Όχι ότι κατάλαβα ποιος είναι αλλά και πάλι. Μπορώ να έχω μιά υποψία.

Άλλαξα πλευρό και πλέον κοιτούσα προς την μεριά του παραθύρου μου.

"Πω πω, τυφλώθηκα πρωινιάτικα"

Γκρίνιαξα μόνη μου και ξετύλιξα το σώμα μου από το σεντόνι και έκατσα καθιστή.

Τέντωσα τα χέρια μου και σηκώθηκα βαριεστημένα να κλείσω τις κουρτίνες.

Τώρα που αποφάσισες να ξυπνήσεις θα κλείσεις τις κουρτίνες για να ξανά κοιμηθείς εσύ?

Κάλιο αργά παρά ποτέ φωνούλα και επίσης... πιο το πρόβλημά σου στο αν θα ξανά κοιμηθώ?

Θυμάσαι ότι χτες έβγαλες ολόκληρο πρόγραμμα για το πότε θα διαβάσεις και το πότε θα πας πυγμαχία?

Ναι.. Αλλά άλλο αυτό

Τι άλλο αυτό μωρή τεμπέλο! Σήκω πάνω και άνοιξε καμιά κουρτίνα να ξυπνήσεις!

Ε ρε φίλε! Κέφια έχεις εσύ σήμερα?

Σε αγνοώ

Χαίρομαι.

Αγνοώντας λοιπόν και εγώ την φωνούλα μέσα στο κεφάλι μου, δεν άνοιξα τις κουρτίνες και ξανά ξάπλωσα στο κρεβάτι μου.

Σιγά μην κοιμηθώ μωρέ. Λίγο να κλείσω τα μάτια μου θέλω για να χαλαρώσω.

~ Ήμουν ξαπλωμένη φαρδιά πλατιά επάνω στο κρεβάτι μου.

Εξουθενωτική η προπόνηση σήμερα.

Και αυτός ο Ιάσωνας όλο να μου την μπαίνει στα νεύρα. Δεν μπορώ άλλοοο.

Καλά ήμασταν κάτι μέρες πριν.

Ξαφνικά κάποιος άνοιξε με πάταγο την πόρτα του δωματίου μου χωρίς να χτυπήσει.

Ούτε να ανοίξω τα βλέφαρά μου δεν έχω το κουράγιο.

"Οποίος και να είσαι τράβα από εκεί που ήρθες γιατί εγώ θέλω να αναπαυθώ τώρα"