𝑴𝒂𝒌𝒆 𝒎𝒆 𝒉𝒂𝒕𝒆 𝒚𝒐𝒖

{27}

"ΑΑΑΑΑΑΝΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ"

Άκουσα κάποιον να σκούζει μέσα στο αυτί μου και τινάχτικα σαν ελατήριο από το κρεβάτι μου με γουρλωμένα τα μάτια.

"ΡΕ ΣΚΟΥΛΙΛΙ ΤΗΣ ΛΑΣΠΗΣ!"

Είπα και σηκώθηκα ξεκινώντας να κυνηγάω την Νικολία που είχε έρθει και με είχε ξεκινήσει με το έτσι θέλω τόσο πρωί.

Βασικά.. δεν ξέρω τι ώρα είναι, αλλά τέλος πάντων.

Τρέχαμε σε όλα το δωμάτιο με εμένα να την βρίζω μέσα από τα δόντια μου και να της έχω πετάξει όλα τα μαξιλάρια του κρεβατιού μου και με εκείνη να να γελάει σαν χαζοχαρούμενο.

Σε κάποια φάση άνοιξε την πόρτα και βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο πηγαίνοντας προς το δωμάτιο του αδερφού μου.

"ΠΟΥ ΠΑΣ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙΣ ΜΩΡΗ?!"

Έσκουξε και μπούκαρα και εγώ μέσα για να δω την Νικολία πίσω από τον αδερφό μου να χτυπιέται σαν την φώκια μόνη της και τον αδερφό μου να μας κοιτάει με ένα βλέμμα αγελάδας.

Περίεργη φώκια..

Σούφρωσα τα χείλη μου.

"Νίκησες αυτή την φορά αλλά δεν θα το αφήσω έτσι αυτό!"

Της είπα απειλητικά και ξεκίνησε να γελάει ακόμη περισσότερο.

Στρυφογύρισα τα μάτια μου και βγήκα από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα.

Προχώρησα προς το γενικό μας μπάνιο για να κάνω εκεί την πρωινή μου ρουτίνα μιας και βαριόμουν να πάω στο μπάνιο του δωματίου μου.

Βγήκα από το μπάνιο και πήγα προς την κουζίνα αγνοώντας τους διάφορους.. γκχμ γκχμ.... ήχους που ακούγονταν από το δωμάτιο του Νίκου.

Μπλιαχ!

Αν έκανες τέτοια με τον-

ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΣ!

ΣΟΥ ΕΧΩ ΠΕΙ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΠΟΠΗ!

Με μπέρδεψες με κάποια Πόπη ή ήταν η ιδέα μου?

Όχι όχι, αποφάσισα να σε φωνάζω Πόπη από δω και πέρα.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Έχω και γω όνομα! Να σε καλά

Δεν κάνει τίποτα χρυσό μου.

Λοιπόν, τώρα που είχα μείνει?

Ααα, ναι!

Στο τι θα φάω!

Να φτιάξω φρυγανιές με μέλι Ή τοστ με μερέντα?

Ή να φτιάξω φρυγανιές με μερέντα και κανονικό τοστ?

Πφφφφ, δεν ξέρωωωω.