𝑴𝒂𝒌𝒆 𝒎𝒆 𝒉𝒂𝒕𝒆 𝒚𝒐𝒖

{33}

Pov Ιάσωνα:

Δεν ξέρω γιατί έκανα αυτή την μαλακία με την Κική.

Πραγματικά δεν ξέρω..

Ίσως είναι που έχω να γαμήσω μέρες και οι ορμόνες μου δεν είναι καλά.

Δεν έδωσα όμως σημασία στην Άννα και της μίλησα απότομα όταν έφυγα από το δωμάτιο.

Τι μαλάκας που είμαι

Πάλι καλά που το κατάλαβες κι όλας

Ναι.. Τώρα αν πω ότι δεν εχεις δίκιο θα είναι ψέμα.

Άνοιξα αθόρυβα την πόρτα του μπάνιου και βγήκα από αυτό χωρίς να την κλείσω.

Περπάτησα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα μέχρι το δωμάτιο της Άννας και έπιασα το πόμολο.

Αν κοιμάται? Δεν θα μπορέσω να της ζητήσω συγνώμη για πριν...

Πφ, μπα. Δεν κοιμάται από τις 11 αυτή.

Κατέβασα λοιπόν αργά το πόμολο της πόρτας και μπήκα νυχοπατώντας στο δωμάτιο κλείνοντας προσεκτικά την πόρτα πίσω μου.

Μέσα το δωμάτιο ήταν πολύ σκοτεινά. Η Άννα δεν είχε ανάψει το συνηθισμένο φωτάκι της.

Κοιμήθηκε τελικά..

Πήγα κοντά στην πρίζα, στο τραπεζάκι δίπλα από το κρεβάτι, και μετά από αρκετές προσπάθεια στα τυφλά κατάφερα να ανοίξω το φωτάκι.

Πήγα δίπλα της στο κρεβάτι.

Κοιμόταν τόσο ήρεμη.

Ασυνείδητα τέντωσα το χέρι μου και χάιδεψα το μάγουλό της με τον αντίχειρα μου.

Έχει τόσο απαλό και υγρό δέρμα.

Κάτσε ρε.. Υγρό?

Γύρισα το πρόσωπο της με προσοχής για να μην την ξυπνήσω προς την μεριά με το περισσότερο φως και παρατήρησα τους λεκέδες που είχαν τα μάγουλά της από γα δάκρυα.

Ώστε έκλαιγε.

Δάγκωσα το εσωτερική του μάγουλού μου γιατί ξέρω ότι εγώ την έκανα την μαλάκια.

Μετά από λίγο όμως χαμογέλασα.

Δεν ήξερα ότι ζηλεύει ή.. έστω ότι νοιάζεται για το τι κάνω.

Αλλά και πάλι. Για να έκανα την Άννα να κλάψει πρέπει όντως να στεναχωρήθηκε.

Δεν έχει κλάψει ποτέ μπροστά μου.

Την ξέρω ως το κορίτσι χωρίς συναισθήματα. Από τότε που την γνώρισα δεν έδειχνε τα συναισθήματα της σε κανέναν. Ούτε καν στον Νίκο δεν έλεγε τι νοιώθει.