𝑴𝒂𝒌𝒆 𝒎𝒆 𝒉𝒂𝒕𝒆 𝒚𝒐𝒖

{9}

Pov Ιάσωνα:

"ΑΝΝΑΑ!"

Ούρλιαξα κυριολεκτικά όταν πετάχτηκε στην μέση του δρόμου χωρίς να κοιτάξει, πλέον ήταν αργά.

Ο οδηγός του οχήματος την χτύπησε και απλά έφυγε. Την άφησε εκεί και έφυγε!

Έτσι και τον βρω από τα χέρια μου θα πάει!

Έχουνε τρέξει όλοι κοντά τις ενώ έχουν μαζευτεί και διάφοροι περαστική πάνω απο το σώμα της που τώρα ήταν μέσα σε μιά λίμνη αίματος.

Μέχρι και τώρα είναι τόσο γαλήνια αλλά και μυστήρια...

Εγώ φταίω γαμώτο.

Αν δεν της πήγαινα κόντρα τώρα θα ήμασταν όλοι μαζί στο σπίτι και θα λέγαμε βλακείες.

Βούρκωσα με αυτά που σκεφτόμουν και ούτε που κατάλαβα πότε ήρθε το ασθενοφόρο.

Οι τραυματιοφορείς την έβαλαν επάνω στο φορείο και έπειτα μέσα στο ασθενοφόρο.

"Θα πάω μαζί της!"

Φώναξα χωρίς να σκεφτώ τίποτα και μπήκα και εγώ μαζί της.

Οι υπόλοιποι με κοιτούσαν λυπημένα χωρίς να πουν τίποτα.

Οι πόρτες του ασθενοφόρου έκλεισαν και ξεκινήσαμε για το νοσοκομείο.

Εγώ έπιασα το χέρι της Άννας και το κράτησαν σφιχτά.

"Κουράγιο μικρή μου"

Της ψιθύρισα.

[…]

Περιμένουμε εδώ και μιά ώρα να τελειώσουν με το χειρουργείο.

ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΕΙ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ!

Περπατάω πηγαίνοντας πάνω κάτω στον διάδρομο έξω από το δωμάτιο ενώ η Νικολία δακρύζει σιωπηλά στην αγκαλιά του αδερφού της.

Ο Νίκος κάθεται κάτω στο πάτωμα ακριβώς δίπλα από την πόρτα του δωματίου και έχει τα δάχτυλα των χεριών του μπλεγμένα μέσα στα μαλλιά του.

Ο Διονύσης κάθεται ανέκφραστος δίπλα από την Νικολία και τον Αχιλλέα.

Πονάει και αυτός... Πονάει απλά δεν το δείχνει όπως οι υπόλοιποι..

Φαίνεται να σκέφτεται.

Δεν θέλω να τον ρωτήσω τι ακριβώς αλλά το βλέπω στο βλέμμα του.

Pov Διονύση:

Από την ώρα που είδα την Άννα μέσα στα αίματα, χτυπημένη, χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα όπως έκανε συνήθως, πόνεσα.