𝑴𝒂𝒌𝒆 𝒎𝒆 𝒉𝒂𝒕𝒆 𝒚𝒐𝒖

{49}

Μία εβδομάδα αργότερα
Ημέρα της πτήσης

"ΡΕΕΕΕΕ! ΤΡΕΞΤΕ ΓΑΜΩΤΟΟΟ"

Και ναι, αυτή είμαι εγώ και η παρέα μου που αυτή την στιγμή τρέχουμε για να προλάβουμε την πτήση μας.

Όλα αυτά γιατί όλοι μας αποκοιμηθήκαμε και ο μόνος που είχε βάλει ξυπνητήρι ήταν ο Αχιλλέας ο οποίος δεν το άκουσε καν εν τέλη.

Τρέχουμε, τρέχουμε, τρέχουμε.

Οι έλεγχοι μας πήραν πολύ ώρα γαμώτο, γιατί εγώ και τα κορίτσια είχαμε πολλές αποσκευές...

Ε, που να ξέρουμε ότι θα αργούσαμε?

Φτάσαμε στην πύλη και ΕΥΤΥΧΩΣ προλάβαμε την πτήση μας κάτι λεπτά πριν φύγει.

"Ευτυχώς! Τα καταφέραμε, γιουχου!"

Φώναξε η Λία όταν μπήκαμε στο αεροπλάνο ψάχνοντας τις θέσεις μας.

"Ευτυχώς δεν λες τίποτα. Δεν θα σε συγχωρούσα ποτέ Αχιλλέα"

Είπε ο Νίκος.

"Γιατί ρε? Τι έκανα εγώ?"

"ΔΕΝ ΞΥΠΝΗΣΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΜΩΜΕΝΟ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ!"

"ΣΚΑΣΤΕ ΟΛΟΙ! Ήμαστε μέσα σε δημόσιο χώρο που να πάρει!"

Φώναξε και η Νικολία.

Όλοι έβγαλαν τον σκασμό και έτσι κάτσαμε στις θέσεις μας.

Ο Αχιλλέας για κακή του τύχη κάθισε μαζί με ενοχλητική τύπισσα που του την έπεφτε.

Έτσι μας έγραφε τουλάχιστον στην ομαδική.

Εμένα, ο Ιάσωνας δεν είχε σταματήσει να με πρήζει.

"Έτσι και το ξανά πεις θα φας μπουνιά, ειλικρινά!"

Είπε και εκείνος γέλασε.

"Γιατί βρεεεε, αφού αν πέσει το αεροπλάνο μέσα στον ωκεανό θα πεθάνουμε όλοι, και αν ήταν να ζήσουμε εσύ δεν ξέρεις να κολυμπάς"

"Μαλάκα, είσαι μαλάκας!"

Είπα και ξεκίνησα να τον τσιμπάω στα χέρια.

"Αααα! Μη ρεε! Αυτό θα αφήσει μελανιές"

Παραπονέθηκε.

"Χέστικα άχρηστε"

Είπα και γύρισα από την άλλη μεριά κάνοντας μούτρα.

"Έλαααα. Αφού δεν μπορείς να μου κρατήσεις μούτρα πάνω απόοοο... 3 λεπτά"

Δεν απάντησα γιατί κατά κάποιο τρόπο ήταν αλήθεια.

Από τότε που ήμαστε μαζί, και καιρό πιο πριν, από τότε που έμαθα ότι αυτός ήταν ο άγνωστος, δεν του κρατάω μούτρα παραπάνω από.. δεν ξέρω.