𝑴𝒂𝒌𝒆 𝒎𝒆 𝒉𝒂𝒕𝒆 𝒚𝒐𝒖

{50}

"Θα ξυπνήσεις ποτέ ή πρέπει να βάλω τις φωνές?"

"Άννα?"

"Άννααα?"

"Τι θες ρε γαμώ!"

Φώναξα στο τέλος.

Τον είχα επί 10 λεπτά πάνω από το κεφάλι μου να με φωνάζει να ξυπνήσω.

"Σε λίγο φτάνουμε οπότε καλό θα ήταν να μην κουτουλάς από τον ύπνο όταν προσγειωθούμε"

Έβγαλα ένα μουγκρητό και σηκώθηκα απο πάνω του και κάθισα κανονικά στην θέση μου.

"Ρε φίλε, τι-? Ε όχι"

"Τι έπαθες?"

"Τώρα πώς θα κυκλοφορήσω χωρίς το εσώρουχο μου!"

Είπα ψιθυριστά και εκείνος έβαλε τα γέλια.

Το είχα ξεχάσει αυτό!

"Ρε βλάκα! Μην γελάς, είναι σοβαρό"

"Καθόλου σοβαρό. Απλά θα είσαι έτσι μέχρι να πάμε σπίτι μου"

"Είσαι βλάκας! Έπρεπε να το έχουμε σκεφτεί αυτό"

"Δεν φταίω εγώ που με ήθελες τόσο πολύ μέσα σου"

Είπε ψιθυριστά στο αυτί μου και εκτός από το ότι κοκκίνησε ανατρίχιασα.

"Ακόμα ασκό επιρροή πάνω σου εεε?"

"Άσε μας"

Είπα τάχα θυμωμένα και γύρισα προς το παράθυρο.

"Μην κάνεις κολπάκια με μένα μικρή"

"Ναι μεγάλε, φοβήθηκα"

"Θα έπρεπε μικρή"

"Σταμάτα με αυτό το μικρή!"

"Ποτέεεε!"

[…]

Έχουν περάσει 2 ώρες και από ότι μας λέει ο Ιάσωνας, σε 20 λεπτά το πολύ θα εχουμε φτάσει στο σπίτι του.

Όσο σκέφτομαι ότι κοντεύει 5 το απόγευμα και όταν φτάσουμε θα πρέπει όλη την σημερινή μέρα, όσο έχει μείνει τουλάχιστον, να κάνουμε δουλειές πάω να πεθάνω ήδη από την κούρασε.

Βλέπετε ο Ιάσωνας έχει ΧΡΟΝΙΑ να πάει σπίτι του. Από πριν 10 χρόνια για την ακρίβεια που έφυγε νε τους γονείς του.

Δεν ξέρω την υπόλοιπη ιστορία αλλά θα τον ρωτήσω κάποια στιγμή.

Ήρθαμε και νοικιάσεμε ένα αυτοκίνητο, ότι πιο οικονομικό βρήκαμε για να μην φύγουν τα λεφτά μας σε αυτά τα πράγματα, και τώρα ήμαστε όλοι μέσα σε αυτό.

Στριμωγμένοι μεν αλλά όλα καλά.

"Ρε βλάκαααα, είναι τέλεια εδώ πέρα"