𝑴𝒂𝒌𝒆 𝒎𝒆 𝒉𝒂𝒕𝒆 𝒚𝒐𝒖

{24}

Έχουνε περάσει μιά ώρα εδώ και εγώ απλά κάθομαι και τρώω.

Μερικές φορές, βλέπω από μακριά τον Νίκο με την Νικολία που χαιρετάνε διάφορους ανθρώπους, το πιο πιθανό αγνώστους για την Νικολία.

Έχω πάρει ένα ποτήρι σαμπάνια από έναν από τους σερβιτόρους που περνάνε με δίσκους και απλά κάθομαι και παρατηρώ τον κόσμο.

Τα υπόλοιπα αγόρια της παρέας δεν έχω ιδέα που βρίσκονται και τι κάνουν.

Πίνω ακόμη μιά γουλιά από την σαμπάνια μου και αποφασίζω να πάω μιά βόλτα στο μεγαλύτερο μπαλκόνι του κτιρίου που βρίσκεται στον επάνω όροφο από ότι παρατήρησα όταν ήρθαμε.

Με το ποτήρι μου στο χέρι ξεκίνησα να περπατάω με αυτοπεποίθηση ανάμεσα σε διάφορους άγνωστους.

Έφτασα στις σκάλες οι οποίες λογικά οδηγούν στον επάνω όροφο.

Ξεκίνησα να ανεβαίνω τα σκαλιά μέχρι που έφτασα επιτέλους στο επάνω πάτωμα του κτιρίου.

Δεν είχαν κανέναν εδώ.

Μια χαρά.

Χαμογέλασα μόνη μου και πήγα προς την μεγάλη μπαλκονόπορτα.

Την άνοιξα προσεκτικά και βγήκα έξω.

Έκλεισα ξανά πίσω μου την μπαλκονόπορτα και πήγα και στηρίχτηκα στα κάγκελα πίνοντας από την σαμπάνια μου.

Το ποτήρι έχει σχεδόν τελειώσει πράγμα που νε θλίβει.

Μην με περάσετε για καμιά αλκοολική. Απλά μου άρεσε κάπου κάπου να πίνω..

Αν μιλήσω θα μπυ πεις πάλι να σκάσω, ε?

Οφ κορσ αγάπη μουυ.

Μάλιστα.

Συνέχισα να χαμογελάω και κοίταξα τον ουρανό. Σήμερα ήταν ήρεμη βραδιά και είχε ξαστεριά. Ήταν πανέμορφα.

Γενικά, μου αρέσει πολύ να βλέπω τα αστέρια όταν έχει τέτοιες όμορφες βραδιές.

Να πω όμως την αλήθεια... Θα ήθελα να κάνω ένα τσιγάρο τώρα..

Έλα μωρή! Τόσους μήνες άντεξες χωρίς τον διάολο! Που τον θυμήθηκες?!

Έχεις δίκιο.. Δεν ξέρω γιατί όμως.

Τράβα ζήσε τίποτα! Άσε το τσιγάρο! Δεν είναι λύση Άννα

Και με αυτά τα λόγια που κουδούνισαν μέσα στο μυαλό μου το στόμα μου άνοιξε ελάχιστα.