𝑴𝒂𝒌𝒆 𝒎𝒆 𝒉𝒂𝒕𝒆 𝒚𝒐𝒖

{26}

Όλο το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ λόγο δύο πραγμάτων.

1ον: Έκανε ΤΗΝ ζέστη και ενώ δεν είχα πάνω μου ούτε σεντόνι και είχα αφήσει το παράθυρο ανοιχτό διάπλατα μπας και μπορέσει να με πάρει ο ύπνος, που αυτό δεν έγινε ποτέ.

2ον: Τα λόγια της Λίας έπαιζαν στο μυαλό μου σαν μία επαναλαμβανόμενη κασέτα, που έπαιζε ξανά και ξανά, ατελείωτες ώρες.

Πραγματικά... δεν έχω χωνέψει ακόμη το γεγονός ότι η Λία έχασε το παιδί της..

Μόλις γύρισα από το σπίτι της στο δικό μου πήρα τηλέφωνο τον Διονύση και του είπα ότι της μίλησα.

Μου ζητούσε να του πω τι είχε αλλά δεν θα του έλεγα σε καμία περίπτωση εγώ.

"Θα στο πει η ίδια όταν νοιώσει έτοιμη" του είχα πει και έδειξε να το κατανοεί τελικά.

Είπα επίσης και στην Λία ότι εάν την παίρνει τηλέφωνα ο Διονύσης να του απαντάει για να μην ανησυχεί και εκείνη μου υποσχέθηκε ότι θα το κάνει.

Η Λία είναι η μόνη από την παρέα που δεν ξέρει για τις διακοπές. Όμως, έχουμε ακόμηηη... 18 μέρες νομίζω μέχρι τότε. Θα της το πω όταν είναι σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση.

Τώρα μεταβίας βγάζει 10 λέξεις από το στόμα της, δεν θα έχει στο κεφάλι της και για διακοπές. Άσε που αν της το έλεγα τώρα θα έλεγε ότι δεν θα έρθει.

Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν την κατηγορώ. Το παιδί της έχασε και αυτή.

Γύρισα έτσι ώστε να κοιτάζω το ταβάνι και ξεφύσιξα.

Από το παράθυρο επέμενε το λιγότερο φως το ήλιου που είχε ξεκινήσει να ανατείλει εδώ και λίγη ώρα.

Ανακάθισα και πήρα το κινητό μου από το κομοδίνο για να κοιτάξω την ώρα.

Είναι 6:05.

"Πω ρε μαλάκααα"

Διαμαρτυρίθηκα μόνη μου και άφησα πίσω στο κομοδίνο το κινητό μου.

Μήπως να πάω για τρέξιμο?

Καλό θα ήταν να ξεκουμπιστείς και λίγο από το σπίτι. Μούχλιασες εδώ μέσα.

Καλή ιδέα.

Σηκώθηκα λοιπόν από το κρεβάτι και πήγα στο μπάνιο όπου και έκανα τα απαραίτητα.

Μετά πήγα και διάλεξα να φορέσω αυτά τα ρούχα ⬇️