𝑴𝒂𝒌𝒆 𝒎𝒆 𝒉𝒂𝒕𝒆 𝒚𝒐𝒖

{25}

Το εκτυφλωτικό φως του ήλιου τρύπωσε άπλετο μέσα στο δωμάτιο μου από τι παράθυρο κάνοντας με να τρίψω νυσταγμένα τα μάτια μου.

Πετάρισα τα βλέφαρά μου για να μπορέσω να συνηθίσω το έντονο φως μέχρι που τελικά το συνήθισα και ανακάθισα.

Τέντωσα το κορμί μου και αφού χασμουρήθηκα αποφάσισα να σηκωθώ από το κρεβάτι και να πάω να φάω πρωινό.

Πήγα στην κουζίνα αλλά δεν είδα πουθενά τον αδερφό μου.

Χμ.. Γιατί να πάω να τον ψάξω όταν μπορώ να τον φωνάξω από δω?

"ΝΙΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟ"

Γκάριξα με όση φωνή είχα και μετά από αυτό δεν θα μπορώ να μιλήσω για μέρες...

Κακή ιδέα τελικά, πολύ κακή.

Δεν τον άκουσα να απαντάει οπότε πήγα στα γρήγορα μέχρι το δωμάτιο του να ρίξω μιά ματιά εκεί.

Μπήκα μέσα χωρίς να χτυπήσω και δεν τον είδα ούτε εκεί.

Κοίταξα στο μπάνιο του δωματίου του και το δωμάτιο-ντουλάπα του αλλά ο Νίκος άφαντος από προσώπου γης.

Βγήκα από το δωμάτιο του ενώ ξεφύσιξα και πήγα στο δικό μου για να πάρω το κινητό μου και να τον πάρω τηλέφωνο.

Αφού κάλεσα τον αριθμό μου χρειάστηκε να χτυπήσει τρεις φορές για να μου το σηκώσει ενώ ακουγόταν θυμωμένος.

Στην κλήση

- Έλα Άννα. Καλημέρα

- Καλημέρα.. Να σε ρωτήσω, που είσαι γιατί γύρισα όλον τον τόπο και δεν σε βρίσκω?

- Ναι μωρέ.. Μαλάκια έκανα, έπρεπε να στο έχω πει από χτες

- Ναι, πες μου όμως

- Μας πήρε το βράδυ ο αρχηγός και σήμερα το πρωί έπρεπε να έρθουμε στην αποθήκη

- Ααααα, νταξ τότε

- Ναι ρε, απλά ξέχασα να στο πω

- Δεν πειράζει. Λοιπόν, άντε τα λέμε τότε να μην σε ενοχλώ. Προσέχετε εε?

- Ναι ναι Άννα. Άντε, τα λέμε όταν γυρίσω

Τέλος κλήσης

Και έτσι τερμάτισα την κλήση μας.

Άφησα και πάλι το κινητό στο κομοδίνο μου και ξανά ξεκίνησα για την κουζίνα.