𝑴𝒂𝒌𝒆 𝒎𝒆 𝒉𝒂𝒕𝒆 𝒚𝒐𝒖

{43}

Pov Νικολίας:

Ακούγαμε για αρκετά λεπτά τις φωνές του Ιάσωνα και της Άννας.

Είχα στήσει αυτί μέσα από την πόρτα του δωμάτιο για να μπορέσω να ακούσω τι λένε.

Δεν έπιασα πολλά, μόνο ότι έβριζαν ο ένας τον άλλο.

Ο Νίκος ήταν ατάραχος. Δεν τον κατηγορώ. Τους έχουμε συνηθίσει πλέον αλλά αυτή την φορά είναι πολύ διαφορετικά.

Τα πήγαιναν καλά αυτές τις μέρες.

Ώρες ώρες, δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό του Ιάσωνα.

Ήταν μία νορμάλ φωτογραφία. Δεν ήταν και τόσο πρόστυχη για το κάνει τόσο θέμα.

Οι φωνές τους σταμάτησαν να ακούγονται και μετά από κάποια δεύτερα ακούστηκε η πόρτα του δωματίου της Άννας να κλείνει με πάταγο.

"Πάω να δω"

Είπα και έπιασα το πόμολο της πόρτας.

Η φωνή του Νίκου με σταμάτησε.

"Νικολ, άφησε τους τώρα. Είναι και οι δύο φορτισμένοι σε εισαγωγικά. Θα τους ρωτήσουμε αύριο"

Είπε απλά και τότε ήρθε κοντά μου.

"Θέλω να δω πώς είναι η κολλητή μου Νίκο"

Είπα κοφτά κοιτώντας τον στα μάτια.

"Είναι καλά. Πάντα είναι"

Στρυφογύρισα ενοχλημένη τα μάτια μου και βγήκα γρήγορα αλλά όσο πιο αθόρυβα μπορούσα από το δωμάτιο.

Ο Νίκος προσπαθούσε να με τραβήξει μέσα αλλά και εκείνος ήξερε ότι δεν έπρεπε να κάνουμε φασαρία.

Όταν κατάφερα να του ξεφύγω πήγα νυχοπατώντας έξω από το δωμάτιο της Άννας έτοιμη να χτυπήσω την πόρτα.

Άκουσα όμως θόρυβο και το χέρι μου έμεινε στάσιμο στην στάση που θα χτυπούσα.

Η Άννα έκλαιγε.

Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα.

Η Άννα δεν έχει ξανά κλάψει.

Τι της είπε το τέρας γαμώτο.

Έφυγα και πήγα πίσω στο δωμάτιο με τον Νίκο.

Ήθελα τόσο πολύ να ορμήσω μέσα, να την αγκαλιάσω και να την ρωτήσω τι έγινε.

Ξέρω όμως ότι τώρα θέλει να ξεσπάσει. Θέλει τον χώρο της.

Μπήκα στο δωμάτιο και έκλεισα αθόρυβα την πόρτα.

"Τι στο διάολο πάει λάθος με τον φίλο σου?!"