Deli Fişek B×B

-50-

Bora uykusundan annesinin seslenmesi ile uyandı. "Oğlum uyan hadi." Gözlerini zorlukla açıp kapıya yaslanmış olan annesini gördü bora. "Buyur sultanım. Uyandım." Dediğinde kadın gülümseyip "oğlum kapıda bir kız var. Seni soruyor." Dediğinde bora duyduğuna bir anlam veremedi. "Kız mı?" Dediğinde annesi güldü. "Kız ya oğlum. Sen akınlarla geze geze unuttun herhalde kız ne. Kalk hadi bekletme kızı ayıp." Diyerek arkasını döndü Sultan Hanım.

Bora yataktan doğrulup yarı kapalı gözleri ile kapıya geldi. Genç kız karşısında üstsüz, dağınık saçlı Bora'yı görünce utanıp kafasını yere eğdi. Bora "Buyrun?" Diyerek kapıya dikildiğinde kız da yerde olan başını kaldırıp Bora'ya baktı. "Şey merhaba." "Merhaba?" "Biz yeni taşındık buraya." Dediğinde boranın aklına dün tanıştığı Kenan ve Efe gelmişti. Kenanın bacım diyerek durup durup vurguladığı bu kız olmalıydı. "Kenanın kardeşi misin?" Dediğinde kız göz devirip "yine yapmış. Şaşırmadım." Diyerek güldü. Bora ona anlamaz bakışlarla baktığında "Abim ne zaman yeni biriyle tanışsa özellikle bacım bacım der. İsmim yokmuş gibi. İsmim Melek." Diyerek elini uzattı Bora'ya. Bora bir ele bir de kıza bakıp uzattığı eli sıktı. "Bende bora." Dedi. Kız "memnun oldum bora." Dediğinde bora da ağzının içinde memnun oldum gibisinden bir şey mırıldandı. "Ee melek. Sebebi ziyaretin nedir? Nasıl yardımcı olabilirim sana?" Dediğinde melek kafasına hafifçe vurup "Doğru ya neden geldiğimi söylemeyi unuttum. Ben bugün bir yere kadar gideceğim. Anahtarı sana versem sen abimlere verebilir misin?" Diyerek çantasından çıkarttığı anahtarı Bora'ya uzattı. Bora anahtarı alıp "tamam veririm." Dediğinde kız gülümseyerek baktı Bora'ya. "O zaman ben şey yapayım." Diyerek sokak binasını gösterdiğinde bora da gülüp "tamam sen şey yap." Diyerek kıza el salladı. Kız gülümseyerek arkasını dönerek kapıyı açtığında kapıda Akınla karşılaştı. Kız akına gülümseyerek selam verdiğinde akın kafa sallayarak selam verdi.

Akın kız gittikten sonra elinde anahtarla kapıya yaslanmış bir adet yarı çıplak bora gördüğünde bir süre sadece ona baktı. Bora akının bakışlarını görünce kaşlarını çatarak "bir sorun mu var?" Dediğinde bora cıklayıp "yok sorun." Diyerek elindeki torbaları Bora'ya uzattı. Bora torbaları alıp "bunlar ne?" Dediğinde boranın gözlerine bakmadan "annen sabah bir şeyler istedi. Onlar." Diyerek cevapladı.

Bora elindeki poşetleri hole bırakıp akına doğru döndü. "Gelsene içeri oğlum ne öyle misafir gibi kapıda duruyorsun? Hem niye yüzüme bakmıyorsun ki?" Dediğinde akın elindeki tesbihi daha çok sıktı.

Akın öfkesine hakim olabilen bir adam hiç olmamıştı. Bu yüzden suan susarak korkuyordu sevdiğini kendinden. "Yok ben gidiyorum işlerim var." Diyerek arkasını döndüğü gibi tek kelime etmeden çıktı binadan.

Bora bu yaptığına mana veremese de akının her zamanki halleri diyerek omuz silkerek içeri girdi tekrar. Poşetleri mutfağa götürüp "sultanım neden benden istemedin ihtiyaçlarını." Dediğinde kadın gülümsedi. "Sabah akın oğlum geldi. Uyuyor dedim olsun beklerim dedi. Biraz oturup sohbet ettik sonra ben yanına gelip söyleyecektim izin vermedi. Kendi gitti." Dediğinde bora "tamam bakalım." Diyerek karşılık verdi.

_______

Bora, Emre ve Mehmet kahvede buluştular. Mehmet "peki benim anlamadığım bir şey var." Dediğinde bora derin bir nefes alarak "neymiş o yine?" Dediğinde Mehmet kaşlarını çatarak "tamam belki abisi dedi. O çocuğa ver diye. Ama Kenan bile bilmiyor senin evini o nasıl buldu?" Dediğinde bora bıkınca bir nefes verdi. "Nasıl bulduysa buldu amına koyayim. Ne soruyon sabahtan beri sorgu melekleri gibi?" Dediğinde Mehmet bu sefer "peki Akın'lar nerde?" Dediğinde Emre "özgürle burak özgürün bir işi varmış onu halletmeye gitti." Dediğinde Mehmet sırıtarak ona döndü. "Sen nerden biliyorsun acabaaaa?" Dediğinde Emre "grupta söyledi ya göt. Oku şu mesajları." Diyerek kestirip attı. Sürekli saçma sapan bahanelerle özgürün evine geldiğini söyleyemezdi sonuçta.