''မေမေခေါ်ခိုင်းလိုက်တာ.သေချာလား''
''ဟုတ်ကဲ့ရှင့်..ပြီးတော့.အနော်က.အကို
ဗိုက်ဆာနေမှာစိုးလို့ပါ''..
သူမက...ခေါင်းလေးငြိမ့်၍.မျက်လွှာလေး
ချကာဆိုလာ၏..
တန်ခိုး..သူမလက်လေးနှစ်ဖက်ကို..ဖမ်းဆုပ်၍
နှုတ်ခမ်းတွန့်ပြုံးကာ
''မင်းက.ကိုယ်ဗိုက်ဆာနေမှာစိုးတယ်ပေါ့''
''ရှင်..ဟို..အနော်က''
''တော်ပြီ....နော်ပိုးရုံ...
မင်းကနေရာတကာ..ရှက်နေတော့တာပဲ
ကိုယ်တို့သွားရအောင်..ပြီးရင်...ကိုယ့်ကို
သံပုရာရည်ဖျော်တိုက်အုံး''
''ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ရှင့်''
အကိုက..အိပ်နေရာမှထ၍..
ညအိပ်ဝတ်စုံကို..ပြန်ပြင်ရင်းဆိုလေသည်
အနော်ခေါင်းလေးတစ်ငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့်.အကို.ကုတင်ပေါ်မှ
ထရပ်မိပြီး..အကိုနဲ့အတူ..အခန်းထဲမှ..ထွက်လာမိသည်..
အခန်းထဲ.အကိုနဲ့.စကားပြောတာ
နာရီဝတ်ခန့်မကပါ..
အနော်က.မိန်းကလေးမို့
မေမေမျိုး..အထင်သေးသွားမှာ..စိုးရိမ်သည်
သို့ပေမယ့်အကိုကတော့..ဘားမှမဖြစ်သည့်ဟန်
ပေါ့ပေါ့ပါးပါး.
ထမင်းစားခန်းထဲ.ရောက်တော့
မေမေမျိုးက.ဟင်းပွဲတွေ.ပြင်ပြီးနေကာ
အသီအချိုပွဲပါ..စီစဥ်နေသည်
အနော်.မေမေမျိုးနား..ခပ်ရို့ရို့လေးသွားကာ
အသီးပွဲတွေကို..ကူပြင်ပေးမိသည်
''အို့..သမီးလေးရယ်.
မေမေမျိုးက.ပြီးတော့မှာပဲ. အေးအေးဆေးဆေး
ထိုင်ပါကွယ်''
''ရပါတယ်.မေမေမျိုးရဲ့..
အနော်က..မိန်းကလေးမို့.အိမ်မှုကိစ္စ
လုပ်တတ်ချင်လို့ပါ''
''လိမ်မာလိုက်တာ...ကွယ်'
မေမေစကားကို...အနော်ပြန်ဖြေတော့
မေမေမျိုးက.ချီးကျူးသလို..ဆိုကာ
ပြုံးတော့၏
အနော်.မေမေမျိုးကို..သစ်သီးပွဲတွေ
အားလုံးကူပေး၍..မေမေမျိုးထိုင်ဖို့..ခုံလေးကို
အသင့်ပြင်ပေးလိုက်သည်
အကိုနဲ့မေမေမျိုးက..ထမင်းစားရန်
အသင့်ဖြစ်တော့မှ..ထမင်းအုပ်ထဲမှ..
ထမင်းကို..ခူး၍..ပြင်လိုက်သည်
