ගගන මීදුම් | non fiction ( Taekook ) | (Ongoing)

06

Midum's pov

නින්දෙන් ම වගේ මට දැනුණෙ නහය කඩාගෙන යන සුවඳක්. මං ඇස් දෙකත් පියාගෙන ම නහය උඩට ඇද්දේ හරියට බලු කුක්කෙක් වගේ ඉව කරන ගමන්. පැය ගාණක් බඩගින්නෙ හිටපු බඩේ සමනල්ලු ටිකත් උද්ඝෝෂණය කරේ මේ දැන් ම අපිට කෑම දීපිය කියලා.

සමනල්ලු?

ඔව්.. සමනල්ලු තමයි. අනිත් අයගෙ වගේ මගෙ බඩේ පණුවො නෑ. උන් කෝෂ හදලා සමනල්ලු බවට පත් වෙලා ඉන්නේ. අපි වෙනස් නේ.

කොහොම හරි ඒ ආව සුවඳට නම් මට තවදුරටත් ඇස් කන් වහන් ඉන්න බැරි වුණා. අර කාටූන්වල වගේ මාව සුවඳ එන දිහාවට පාවෙලා නොගියත් මං ඉක්මනින් ම ඇස් දෙක ඇරලා කෙලින් වෙලා ඇඳේ වාඩි වුණා.

මං මුලින් ම කළේ ගගන නිදාගෙන හිටපු පැත්ත බැලුව එක වුණත් එයා එතැන හිටියෙ නෑ. අපි දෙන්නා අතර ඊයෙ දාපු බැරියර් එක ඒ විදිහට ම තියෙද්දි ගගන නිදාගත්ත පැත්තෙ ඇඳ රෙද්දත් එක නැම්මක්වත් නැති වෙන්න ම පිළිවෙළට හදලා තිබුණා. හරියට ඊයෙ රෑ කවුරු හරි එතැන නිදාගත්තා කියලා හොයන්නවත් බැරි වෙන තරමට ම පිළිවෙළයි.

එයා පෙරවපු බෙඩ් ශීට් එකත් ගාණට නවලා කොට්ටෙ උඩින් ම තියලා තියෙන විදිහ දකිද්දි ගගන කියන්නේ ඇත්තට ම පිළිවෙළට වැඩ කරන කෙනෙක් කියලා හිතාගන්න එක ඒ තරම් අමාරු වුණේ නැහැ.

මොනා වුණත් මට මං ගැන ම දැනුණෙ ලොකු ලැජ්ජාවක්. මොකද ගගනගෙ තියෙන පිළිවෙළින් අංශු මාත්‍රයක්වත් මට පිහිටලා තිබුණෙ නැහැ. හැබැයි එහෙමයි කියලා ඉතින් මේ මීදුම් මලාට වෙනස් වෙන්නෙත් නෑ.

මං එහෙම ම වාඩි වෙලා සුදු පාට තිර රෙද්ද අතරින් ම බැලුවෙ කුස්සිය දිහා. පොඩි පොඩි කැටයමින් හැඩ වුණ තිර රෙද්ද හරහා මට පෙනුණෙ උදේ පාන්දර කුස්සියෙන් වැඩ අල්ලන ගමන් ඉන්න ගගන ව.

එක මොහොතක හුළඟ ඒ තිර රෙදි යන්තම් ඈත් කරලා මට ගගන ව දකින්න ඉඩ දුන්නත් ටිකකින් ඒ ඊරිසියාකාර හුළඟ ම ගගන ව මගෙන් හැංගුවා.

"ඔයා නැගිට්ටාද?"

හුටා.. එයා දැක්කා මං කට ඇරන් එයා දිහා බලන් හිටිය විදිහ. තිර රෙද්දත් ඒ වෙලාවෙ ම ඈත් වුණේ මගෙ ම කරුමෙට.