ගගන මීදුම් | non fiction ( Taekook ) | (Ongoing)

22

Gagana's pov

අනන්‍යාගේ ගෙවල් තිබුණේ අපේ ගෙදරට වඩා ටිකක් දුරින්. මං එයාවත් ගෙදර ගාවින් ම ඇරලවලා මං අපේ ගෙදර යද්දි රෑ දොළහත් පහු වෙලා. මං යද්දි අක්කාත් ඇහැරගෙන මං එනකන් බලන් හිටියා.

මෙච්චර වෙලා මීදුම් නැති වුණාට පස්සේ දැනුණ පාලුව වගේ අමුතු හැඟීම අක්කා ව දැක්කාට පස්සේ මට ටිකකට අමතක වෙලා ගියා.

අක්කා හැසිරුණේ හරියට මාව අවුරුදු ගාණකට පස්සේ දැක්කා වගේ. බලන්න එපැයි එයාගේ ආදරේ. මං එනවා කිව්ව නිසා මං කන්න කැමති ම කෑමත් හදාගෙන එයා බලන් ඉඳලා තියෙන්නේ. පව් මගේ අක්කා..

මං ඉතින් වොශ් එකක් දාගෙන ඇවිත් අක්කා එක්ක ම කෑම කන්න වාඩි වුණා.

ගමේ හිටිය දවස් ටිකේ ළිඳෙන් ම නාලා නාලා, මෙහෙ ඇවිත් ශවර් එකෙන් නෑවහ ම දැනුණේ පුදුමාකාර සනීපයක්. මොනා කරන්නද ඉතින්.. අපි පුරුදු වෙලා තියෙන විදිහනේ මේ.

මං ඉතින් මේසෙන් වාඩි වෙලා ෆෝන් එකත් ටිකක් චෙක් කර කරා හිටියේ මීදුම් කෝල් එකක්වත් ගත්තේ නැත්තේ ඇයි කියලා බලන්න. මට හිතුණේ ම මීදුම්ට ඒ වෙලාවේ හරි කෝල් එකක් දාලා පරිස්සමට ගෙදර ගියාද කියලා අහලා දැනගන්න.

ඒත් මෙච්චර රෑ වෙලාත් එයා ඇහැරලා ඇති කියලා හිතන්න අමාරුයි. අනිත් එක ඇහැරලා හිටියාත් එයා ඉන්නේ ගෙදර අය එක්ක නිසා මං එයාලාගේ මොහොත විනාශ කරන එක වැරදියිනේ.

ඒ නිසා මං ෆෝන් එක පැත්තකින් තියලා අක්කා හදලා තිබුණ කෑම දිහාවට පොඩ්ඩක් අවදානය දුන්නා.

"ඔයා චිකන් හැදුවාද?"

අක්කා හදලා තිබුණ සුවඳ හමන චිකන් කරි එක දිහා බලාගෙන මං ඇහුවේ ඇස් දෙකත් ලොකු කරගෙන. මං චිකන් කන්න හරි පෙරේතයි. අනිත් එක.. මේ ලෝකේ තියෙන රස ම චිකන් කරි එක හදන්නේත් ඉතින් වෙන කවුරුවත් නෙවේ.. අපේ අක්කා ම තමයි.

"හ්ම්ම්.. ඔයා කැමතියි කියලා දන්නවානේ ඉතින් මං."

අක්කා කිව්වේ හිනා වෙවී.

"කෝ.. දැන් කාලා ඉමු. මාත් ඔයා හන්දා මෙච්චර වෙලා බඩගින්නේ හිටියා. බලන්න බඩත් කෑගහනවා."