ගගන මීදුම් | non fiction ( Taekook ) | (Ongoing)

12

Midum's pov

ටිකක් කතා කරමු කියලා මේ මනුස්සයා මගෙ අතිනුත් ඇදගෙන ගිහින් නතර වුණේ ඇඳ උඩ. වෙන මොනාටවත් නෙවේ ඉතින්.. කතා කරන්න තමයි.

මට ඇඳ උඩින් වාඩි වෙන්න කියලා ගගනත් මට අතේ දුර තියාගෙන මට එහාපැත්තෙන් වාඩි වුණා. ඒ අතර මගෙ හාට් එක රේස් දුවනවා හැටට හැටේ නෙවේ.. එකසිය විස්සට එකසිය විස්සේ.

හොඳ වෙලාවට එයා ටිකක් දුරින් වාඩි වුණේ. නැත්තන් එක්කෝ අද මං නතර වෙන්නේ හාට් පේශන්ට් කෙනෙක් වෙලා. එහෙමත් නැත්තන් මගෙ හදවත ගැහෙන සද්දෙ ගගනට ඇහිලා මං එයා ඉස්සරහා හොඳටෝ ම ලැජ්ජා වෙලා.

"මොකෝ නැගිට්ට වෙලේ ඉඳන් තරහෙන් වගේ ඉන්නේ?"

ගගන ඇහිබැමකුත් උස්සගෙන අහද්දි ඒකට දෙන්න උත්තරයක් එකපාර කල්පනා නොවුණ මම වියන් ඇඳේ කණුවක් බදාගෙන බිම බලාගත්තා.

ඇත්ත ම හේතුව කොහොමද අනේ මං රෙද්දක් ඇඳන් කටක් ඇරලා කියන්නේ. ඊට වඩා හොඳයි රෙදි ඔක්කොම උනා දාලා අර ළිඳට පනිනවා.

"එ.. එහෙම තමයි ඉතින්. හෝමෝන.. බැලන්ස් එක නැතුව ගිහා ම තරහා යනවා."

"ඇත්තට? ඇයි ඔයාට පීරියඩ්ස්ද? නැත්තන් ප්‍රෙග්නන්ට්ද?"

බලන්න ඉතින් හිනා වෙවී ඒක අහපු ලස්සන. හොඳ වැඩේ මටත් නොදන්න හෝමෝනයක් ගැන කියන්න ගිය එකට. හැබැයි ගගන කරන සමහර දේවල් නිසා මගෙ ඇඟ ඇතුළෙත් වෝර් ඔෆ් හෝමෝන්ස් වගේ තමයි. සමනල්ලුත් පියාඹනවා වගේ නිකන්.

"කෙල්ලෙක් වෙන්න ම ඕනා ද ඉතින් තරහා යන්න. ඔය ටෙස්ටොස්ටෙරෝන් පොඩ්ඩක් එහෙට මෙහෙට වෙලා මොකක් හරි වෙන්නත් පුලුවන් නේ."

ඉස්කෝලේ යන කාලේ සයන්ස් පීරියඩ් එක කට් කරපු එකේ ප්‍රතිඵලය විදිහට මං දන්නේ ඔය හෝමෝනේ විතරයි. නෑ.. එහෙමමත් නෑ. තව දන්න හෝමෝන තියෙනවා. ඒත් වැදගත් වෙන්නේ ඕකනේ. යන්තම් ඒක දාලා ගැටයක් ගහලා උත්තරයක් දී ගත්තා.

"එහෙනම් කියන්නකෝ බලන්න මීදුම්ට මගෙත් එක්ක විතරක් තරහා ගන්න තරම් ටෙස්ටොස්ටෙරෝන් එහෙට මෙහෙට වුණේ කොහොමද කියලා."

සැක්.. මම ම තමයි ඇදලා නාගන්නේ. එක්කෝ කට පියාගෙන ඉන්න තිබුණා මට නොදන්න රෙද්දවල් කියන්න යන්නේ නැතුව. දැන් මං මොකද කියන්නේ කියලාවත් මට හිතාගන්න බෑ. ඒ අස්සෙන් කකුල් දෙකත් වෙව්ලනවා වගේ.