ගගන මීදුම් | non fiction ( Taekook ) | (Ongoing)

19

Midum's pov

"දැන් ම යන්නද හදන්නේ?"

ගගන ගිටාර් කේස් එකේ ශිපර් එක වහන දිහා බලාගෙන මං ඇහුවේ මූණත් ඇද කරගෙන.

මෙච්චර වෙලා මං මේ ඇළ ඉවුරේ ගගන එක්ක ගත කළේ මගේ ජීවිතේ වැඩි ම හැඟීම් ප්‍රමාණයකින් පිරුණ හෝරා දෙක. දුක, සතුට, වේදනාව, විනෝදය.. ඔය වගේ ගොඩාක් දේවල් මේ ටික වෙලාවට ගගන මට කියලා දුන්නා.

ඉතින් මං හරි ලෝභයි ඒ මතක පිරුණු මේ ඇළ ඉවුර දාලා ආයෙමත් ගුරු නිවාසෙට යන්න.

"දැන් කලුවර වැටීගෙන එන්නේ, මීදුම්. මෙච්චර වෙලාවක් අපි අනන්‍යා ව තනි කරලා තියන එක හොඳ නෑ නේද? එයා ඉන්න තත්ත්වය නිසා ම විතරක් නෙවේ. හවස් වීගෙන එන වෙලාවක ගැහැනු ළමයෙක් ව තනියම තියන එක අපි දෙන්නා කරන ගොඩාක් නරක වැඩක්. අනික මට අනන්‍යා එක්ක ටිකක් කතා කරන්න ඕනා."

ගගන කිව්වේ පොඩි හිනාවක් එක්ක.

ඒ කියන්නේ ඉතින් අපිට මේ ඇළට සමු දෙන්න කාලය ඇවිත්.

බොහොමත් ම ස්තූතියි ඔයාට පුංචි ඇළ.. අපේ හවස මෙච්චර ලස්සන කළාට.. ගගනට එයාගේ වේදනාව පා කරලා යවන්න උදව් කළාට.

මං මගේ අවසාන ස්තූතිය කරලා දේව ඇළට සමු දෙන්න හිත හදාගත්තා.

මං තවත් ටික වෙලාවක් දිගට ම පඩිය උඩ වාඩි වෙලා ඉද්දි ගගන නැගිටලා කලිසමේ පිටිපස්ස එක අතකින් පිහදාගෙන අනික් අතේ තිබුණ ගිටාර් එක කරට දාගත්තා. මං හෙමීට ඇස් දෙක හරවලා එයා දිහා බලා ඉද්දි කණ්ණාඩි දාපු ඒ ඇස් මගේ ඇස් එක්ක ගැටුණා.

"එන්න."

කලින් ගිටාර් එක තිබුණ අත මගේ දිහාවට දික් කරලා හරි ලස්සන හිනවක් දුන්න ගගන ආරාධනා කළේ එයාගේ අත අල්ලගෙන නැගිටින්න කියලා.

වෙන වෙලාවක් එහෙම වුණා නම් මං මගේ ලොකුකමට එයා ව ගණන් නොගෙන තනියම නැගිටින්න ඉඩ තිබුණා. ඒත් මේ වෙලාවේ මට කොහෙත් ම එහෙම කරන්න හිතෙන්නේ නෑ. ගගන මට ඒ තරම් වටිනාකමක් ලබා දුන්නාටත් පස්සේ මං කොහොමද එයාට ඒ තරම් අකාරුණික වෙන්නේ.

මං ඉතින් ආපිට එයාට දෙන්න පුලුවන් ලස්සන ම හිනාව දීලා මගේ දකුණු අත ඒ අත උඩින් තියලා තදින් ඒ අත අල්ලගත්තා.