ගගන මීදුම් | non fiction ( Taekook ) | (Ongoing)

14

Midum's pov

හවස අපි තුන් දෙනා ම ලෑස්ති වෙලා හිටියේ ප්‍රින්සිපල් සර්ගේ ගෙදර යන්න. ගගන මෙහෙ ආව දවසෙ ම එහෙ ගිහින් තියෙන නිසා පාර හොයාගන්න එක ගැන ගැටලුවක් තිබුණෙත් නැහැ.

ගගන කලින් ම ලෑස්ති වෙලා ෆෝන් එකත් අරගෙන එළියට ගියේ මට පොඩි හිනාවකුත් දාගෙන. කලින් බදාගෙන කරගෙන ඇඬුවාට මොකෝ දැන් නම් මගේ බොක්ක කැලතෙනවා වගේ ඒක මතක් වෙද්දි. මට ලැජ්ජයි අයියෝ..

මං අර මිනිහා ව බදාගෙන ඒ මනුස්සයාගේ ඇඳුම්වල හොටු ගගා ඇඬුවේ හරියට පොඩි එකෙක් ගාණටනේ හත්තික්කේ. ඒ වෙලාවේ කොච්චර ඉමෝශනල් වෙලා හිටියාත් දැන් නම් මට හූ තියලා කෑගහන්න තරම් ලැජ්ජායි.

ගගන එළියට යනවාත් එක්ක ම ඒ අවසරයෙන් මං ලෑස්ති වෙන්න පටන් ගත්තා. ඕවර් සයිස් සුදු පාට ටී ශර්ට් එකකට කලු පාට කාර්ගෝ පෑන්ට් එකක් ගහලා ස්ලිපර්ස් දෙකකුත් දාගෙන කොණ්ඩෙත් උඩට හදාගත්ත මං ෆෝන් එකේ කැමරාව ඔන් කරගෙන බැලුවේ මං හැන්ඩියා වගේ ඉන්නවාද කියලා.

අප්පාද බොල.. ඔය ඉන්නේ නිකන් කෑල්ල වගේ...

මං නිදහස් අතින් නිකටත් අතගගා කටත් උල් කර කර ෆෝන් එකෙන් පේන මගෙ ම රූපේ දිහා බලාගෙන පොඩි ආත්ම වර්ණනාවක යෙදුණා. කොහොමත් ඉතින් ගමනක් බිමනක් යද්දි පිළිවෙළකට යන්න එපැයි. කියන්න බෑ නේ.. ප්‍රින්සිපල් සර්ගේ ගෙදර ගැහැනු උදවිය එහෙම ඉන්නවා නම් මං පොඩ්ඩක් කැපිලා පේන්න ඉන්න එකේ වරදක් නෑ නේ. නැත්තන් ඉතින් හැමෝගෙ ම ඇස් යන්නේ අර ගගනටනේ.

මං ටිකකින් කැමරාව වහලා දාලා ෆෝන් එක කලිසමේ ඉස්සරහා සාක්කුවට දාගත්තා. හැබැයි මට හිතුණේ ම මොකක් හරි අඩුවක් තියෙනවා කියලා. ඔලුවත් කස කසා ම ඇවිත් ඇඳ උඩින් වාඩි වුණ මං කල්පනා කළේ මට මොනාද අමතක වුණේ කියලා.

ඇඳුමත් හරි, ෆෝන් එකත් හරි, පර්ස් එකත් හරි.. එහෙනම් මොකක්ද අඩුව..

ආහ්.. දැන් නේ මතක් වුණේ.. ඔක්කොමත් හරි මට මෙහෙ එද්දි පර්ෆියුම් එකක් අරන් එන්න බැරි වුණානේ. මං ඒත් බැලුවා ඇයි මට හඩු ගඳක් එන්නේ කියලා. නෑ.. එහෙම කිව්වාට මොකෝ මං ගාව ගඳ නෑ. සබන් ගාලා හොඳට ඇඟ හෝදලා නේ ඉන්නේ මම. ඒත් පර්ෆියුම් එකකුත් තිබුණා නම් තමයි ගැම්ම.