kesik kan

BENİM ADIM... SERİN!

Korkudan dilim damağım kurumuştu. Yutkunmakta zorluk çekiyordum. Arkamı döner dönmez dibimde nefesini hissetmiştim. Sorusunu tekrarladı:
-kimi arıyorsun?
-şeyy..
-kimi arıyorsun kısa?
-şeyy.. Miray..
Evet, Miray' dı. Ve bana hesp soruyordu. İyi de o hiçbir şey bilmiyordu ki. Neyin hesabıydı bu?
Sorusunu tekrarladı, ama biraz faklılaştırarak:
-burada ne arıyorsun?
Ne demekti bu? Asıl o burada ne arıyordu? Ama tabii ki bu düşüncelerimi ona açıkça aktaramıyordum.
-ben.. ben.. ben buraya gelirim hep. Sakin diye yani. Kafamı falan dinlerim.
Yalan söylediğim çok mu belli oluyordu acaba? Hemen karşılık verdi:
-emin misin?
Sinirlendim, daha doğrusu sinirlendiğimi kendime gelince farkettim:
-ne demek emin misin? Ne bu sorgu sual? Hem asıl sen ne arıyorsun burada? Buraları kimse bilmez, yani bilmezdi. Yoksaaaa... yoksa beni mi takip ettin? Beni mi takip ediyorsun?
Gözleri büyümüştü.
-evet seni takip ettim. Ama emin ol burayı senden öğrenmedim.
-ne demek oluyor bu?
-muhtemelen senin öğrendiğin kişiden öğrendim!
Bağırarak konuştum:
-ne demek oluyor bu!!!
Durdu. İki saniye yutkundu ama gözlerini gözlerimden hiç ayırmadı.
-Aras' ı nereden tanıyorsun?
-ne ne, Aras mı? Ben.
-tanıdığını biliyorum. Nereden, nasıl tanıdığını sordum.
-nereden olacak canım, dergilerden, konserlerinden falan işte...
-Aras seni tanımıyor yani?
Pişkin bir surat ifadesi vardı, tanıyordu diyemezdim. Korkuyordum. Ne olduğuna anlam verememiştim. Ama hemen cevap vermek zorundaydım.
-ee.. e... evet tabii...
-Aras ne zamandan beri tanımadığı insanları buraya getiriyor ha?
Anlayamıyordum. Aras'ın gizli hayranlarından mıydı acaba? Yok canım iyice saçmalamaya başladım. Aras'ı tanıyordu sanırım. Cevap verdim.
- ben burayı kendim buldum, olamaz mı?
- yalan söyleme!!! Burayı sadece Aras bilir, ve onun en yakınları!
Sinirlenmişti. Korkmuştum. Yutkunmalarım belirginleşmişti.
- onu tanıyıp tanımamam seni ilgilendirmez. Hem sen nereden tanıyorsun onu? Nasıl hesap soruyorsun bana ha?
-emin ol onu benden iyi tanıyamazsın!
-emin ol onu benden daha iyi kimse tanıyamaz!
Sinirlenmiştim. Ağzımdan çıkıverdi. Miray ne hakla Aras'ı benden iyi tanıdığını söyleyebilirdi. Aras konusunda çok hassastım. Gerçi onu gömen de ben değil miydim sanki?
En son kelimesinden sonra arkasını dönerek yürümeye başlayan Miray , benim cümlemden sonra iki saniye durup önünü döndü.
Asıl sarsılmam o an olmuştu. Buğulu ve kısık sesi kulaklarımda çınlıyordu.
- sen, sen ... sen SERİN'sin!
Şaşkındım, çünkü ...

Çünkü benim adım Serin idi!!!