Konuşmayı bitirerek hızla oradan uzaklaştım. Gözlerim dolmuştu. Annemin bana zarar verceğini düşündükçe daha çok doluyordu. Eve attım kendimi. Soğuk bi duş aldım. Giyimdim , saçlarımı kuruttum ve taradım. Elimde hiçbir isim kalmamıştı. Hep bir çemberin etrafında dönüyor gibiydim. Ve bu çemberin daraldığı falan da yoktu. Telefonumu karıştırdım. Bankaların reklam mesajları, tanıtım mesajları falan filan. O anda zil çaldı. Ürperdim. Kapıya doğru yaklaşmadan kimo diye seslendim. Ses veren kimse olmamıştı. Bir daha seslendim:
- kim o?
Yine ses yoktu. Her sessizlikte içimdeki ürperti de artıyordu. Kapı deliğinden parmak uçlarıma basarak iyice baktım ama boştu. Aklıma o psikopat katil geldi birden. Gözlerim doldu. Ya yolun sonuysa artık diye düşündüm, ya intikam hayalleri suya düştüyse...
Bu düşüncelerle birlikte gözlerim iyice dolmuş hatta sol gpözümden bir damla koca bir gözyaşı gelmişti. Unutmak imkansızdı, çünkü çaresizliğin yaşıydı o yaş, tıpkı 17 yaş gibi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kesik kan
Mysterie / ThrillerDüşünün bir, yalnızsınız, yalnızlığınızı çalıyorlar,daha da yalnız kalıyorsunuz... Ne yapardınız? Belki katil olursunuz,belki aşık...⏳
