Sabah uyanabilmişim anca. Hatta öğlen olmak üzereymiş. Zaman kavramı yoktu benim için. Bir son vardı sadece. O da belli değildi zaten. Ölümün zamanı olur muydu hiç? Biri ölümünüzü planlamadıysa olmazdı. Ama hep biri vardır planlayanhayatını. Sen bilmesen de ölümün bellidir aslında. Ama bir cani değildir sadece. Şükretmeli insan buna. Vurulmadığına, bıçaklanmadığına, boğulmadığına.. Canilere bu zevki yaşatan olmadığı için şükretmeli. Sevdiklerimi kaybedince anladım bunu.
Yolda bile bunları düşünüyordum. Yine duvarı tırmandım. Artık örümcek adamla yarışabilirdim. Mekana göz atmaya başladım. Toprak dikkatimi çekti. Aras'ı gömdüğüm yer biraz yüksek degildi. Normal gibi duruyordu. Nasıl olmuştu bu? Hemen kazmak istemim ama kürekler etrafta yoktu. O cani herhalde benden sonra gelip burayı toplamıştı. Hemen ellerimle mezarı kazmaya başladım. Tabiki yoruluyordum ve elle olacak bir iş değildi ama artık bir şeylere mecburdum. Ellerimle açmaya devam ettim. Derinlik yavaş yavaş arttı. Aras o kadar derinde değildi ama hala çıkmamıştı cesedi. Korkmuyordum nedense. Hiç korkmuyordum hemde. Ellerimle kazmaya devam ettim. Tırnaklarım topraka dolmuştu. Ama hırsla ve merakla kazmaya devam ettim. Biraz daha derinleşti çukur. Az daha kazdıktan sonra elime bir kumaş dokusu geldi. Kot kumaştı bu. Korktum. Bir cesede dokunmaktan değil, farklı bir cesede dokunuyor olduğumdan korktum. Bu Aras değildi. Çünkü Aras siyah pantolon giymişti. Hiç unutmamıştım. Ama bu kot pantolon maviydi. Aklımdan tek bir isim geçti ve bu isim değişmeyecekti. Bu ceset Ozan'ın cesediydi!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kesik kan
Mystery / ThrillerDüşünün bir, yalnızsınız, yalnızlığınızı çalıyorlar,daha da yalnız kalıyorsunuz... Ne yapardınız? Belki katil olursunuz,belki aşık...⏳
